"İnsan kendi kendine sormalı," diye düşündü Mösyö Darbédat, sorumluluk nerede başlar ya da daha çok nerede biter?

İnan bana, her şeye kendini kandırmaya çalışmadan bakmak, en iyisidir.

Bizi birbirimizden ayıran gerçeği kavradım birden : Onun üzerine düşünebileceklerim, ona erişmiyordu...

Sizi sürükleyen dalgadır,yaşam bu; ne yargılanabilir, ne anlaşılabilir, bırakın gitsin demekten başka yapacak bir şey yok.

Varlık bir yanılsamadır, mademki var olmadığımı biliyorum, kulaklarımı tıkamaktan, hiçbir şey düşünmemekten başka yapacak bir şeyim yok ve ben hiçleşmeliyim.

İnsan, insanlara var olmadıklarını inandırmak için felsefi bir incelemeye güvenemezdi. Bunun bir eylem olması gerekiyordu, gerçekten öylesine umutsuz bir eylem ki görüntüleri silsin götürsün ve dünyanın hiçliğini gün ışığında göstersindi. Bir patlama, kan içinde genç bir beden halının üstünde, bir kâğıda yazılmış sözcükler: ''Kendimi öldürüyorum, çünkü var değilim. Ve siz de, insan kardeşlerim, hiçsizin!'' İnsanlar sabahleyin gazetelerini okuyacaklardı ve göreceklerdi: ''Bir genç kendini öldürdü.'' Her biri kendini fena halde karmakarışık hissedecekti ve kendi kendilerine soracaklardı: ''Ya ben? Ben var mıyım?''

Kötü ressam bir örnek arar, bir Arap, bir Çocuk, bir Kadın resmi çizer; iyi ressam ise ne Arabm, ne de işçinin gerçekte ya da bez üzerinde var olmadığını bilir; o bize bir işçi - gelişigüzel bir işçi sunar.