Bir şey , sona ermek için başlamıştır. Serüven uzamaya gelmez , ona anlam veren ölümdür yalnız.

(...)

Ama dakikalar yine de geçip gider. Durduramam onları. Geçip gitmelerinden hoşlanırım.

(...)

Kullanışlı geçmiş! Cep geçmişi : güzelim özdeyişlerle dolu küçücük yaldızlı kitap! "İnanın bana deneyimlerime dayanarak konuşuyorum. Bütün bildiğimi hayattan öğrendim." Hayat onlar için düşünmek sorumluluğunu üzerine alır mı? Bu adamlar yeniyi eskiyle açıklar. Eskiyi de daha eskiyle.

Dünya mı böyle dertop oldu,yoksa sesler ve şekiller arasında bu kadar güçlü bir birlik kuran ben miyim,bilemiyorum.

Bana öyle geliyor ki yalnızlığa söz geçirmek olanak dışı.

Gerek ruh, gerekse beden yönünden, hep uçurum duygusu içinde oldum; yalnız uykudaki uçurum değil, eylemdeki, düşteki, anıdaki, istekteki, pişmanlıktaki, acınmadaki, güzeldeki, sayıdaki vb gibi şeylerdeki uçurum.

Tanrı olmasa bile, din gene de kutsal ve tanrısal olurdu. Tanrı hükmedebilmek için, var olması bile gerekmeyen tek varlıktır.

Anılar şeytanın kesesindeki altın sikkelere benziyor: keseyi açtığında bir de bakıyorsun, altın değil, ölü yapraklar var içinde.

Bütün istediğim biraz kesinlikti.

Sadece varım, hepsi bu. Bu dert de öyle öyle somut ki utanıyorum bu yüzden.

Bir şey, sona ermek için başlamıştır. Serüven uzamaya gelmez.

Vakitlerini aynı düşüncelerde olduklarını anlayıp mutluluk duymakla geçiriyorlar. Aynı şeyleri birlikte düşünmeye ne kadar önem veriyorlar.