Peki sonra..? Hayattan bir yapraktı bu, hepsi bu kadar ve bundan sonra daha korkunç şeyler görecektim...

Günahtan ve ölümden güçlü olan yalnız sevgidir...

Ama toplum, bu bir tek insanın başına gelen korkunç olayla hiç ilgilenmeden yoluna devam ederse, ilerde bir çoklarının aynı gaddarlığa uğramayacağını kim iddia edebilir...?

Amacımıza ulaşmak, şu yeryüzüne sonsuz bir barış ve mutluluk getirmek için katliama ve yıkıma zorunlu olan biz zavallı insanlar...!

...Kanını emdiler, ölesiye çalıştırdılar onu...Kazanç için, patronların keseleri için çalıştı. Düşün bir, patronların kazancı için... Kanı sofralarda şarap, gerdanlarda kolye oldu...

Yarım yamalak bilgi sahibi olanların cehaletinin çok tehlikeli bir şey olduğu söylenir; ne kadar da doğruymuş...

Hayatı tüm çıplaklığıyla görüyor ve kütüphanesindeki kitaplardan bildiğinden ne denli farklı olduğunu anlıyordu...

'Bütün bu kitaplar bana ne öğretir bilir misiniz? Yasa başka şey, hak, adalet başka şey...''

''...Uyumam için bana bir şarkı söyle... Bir hayal gördüm, onu unutayım....''

Yaşam buydu işte. Yaşamak buydu. Onlar yaşıyordu. Güneşin ve gökyüzünün altında, ayaklarının dibinde sallanan denizin üzerinde, üzerlerine rüzgâr üfleye üfleye ya da gününe göre yağmur damlaları düşe düşe sürdürüyorlardı yaşantılarını. Gerçek hayatı yaşıyordu onlar...