Bütün dünya tarihi çokluk resimli bir kitaptan başka bir şey değildir, insanların en güçlü ve gözü hiçbir şey görmeyen bir özlemi yansıtır: unutma özlemi...

"Belki de insanın yaşantı açlığından sonraki en büyük açlığı unutma açlığıdır..."

İnsanların büyük çoğunluğu, Kamala, düşen bir yaprak gibidir, kapılıp gider rüzgarın önünde, havada süzülür, dönüp durur, sağa sola yalpalar vurarak iner yere. Pek az kişi de vardır, yıldızlara benzer, belli bir yörüngede ilerler dururlar, hiçbir rüzgar varamaz yanlarına, kendi yasalarını ve ilerleyecekleri yolu kendi içinde taşırlar.

Her defasında garip bir ömür sürdürdüğünü, tümü de yalnızca oyun olan pek çok şey yaptığını, Neşe ve bazen haz içinde vakit geçirmesine karşın gerçek hayatın ona hiç dokunmaksızın Yanıbaşından akıp gittiğini düşünüyor, Bir saat kadar Bunun bilinci içinde yaşıyordu. Bir top oyuncusu nasıl toplarla oynarsa o da işleriyle ve çevresindeki insanlarla oynuyor, bu insanları seyrediyor, onlarla eğleniyordu; Gelgelelim, bütün yüreğiyle ve varlığının derinliklerinden kaynayan pınarla işin içinde değildi. Söz konusu pınar, adeta kendisinden uzak bir yerlerde akıp gidiyor, göze görünmeden boyuna sürdürüyordu akışını, onun yaşamıyla hiçbir alıp vereceği kalmamıştı

"ama o, burnunu, başkalarının işine sokmak istemezdi; insanların daha iyi ve akıllı olmalarına yardım için de, hiçbir istek duymuyordu. bu işin böyle oluşuna üzülüyordu. ... o bilirdi, bu iş çoğu zaman böyleydi; birisi mutluluğu ya da erdemiyle övünüyor, böbürleniyorsa, onda bunun ikisi de yok demekti. yamacının dindarlığı da bir zamanlar tıpkı böyle olmuştu. insanların aptallıkları görülebilirdi, onlara gülünür ya da acınırdı; ancak onları gittikleri yolda özgür bırakmak gerekirdi."

"Çokluk böyle davranırdı zaten; durup dururken felsefe yapmaya başlar, ortaya birtakım kurallar koyar, bunların lehinde ve aleyhinde konuşur, bakarsın ansızın yine susardı."

"Bir babadan çocuğuna burnu, gözleri hatta zekası kalıtım yoluyla geçebilir ama ruhu asla. Her insan yeni bir ruh taşır kendisinde."

Gönülden vatansever biriyim, ama daha önce insanım: Bu ikisinin bağdaşmadığı yerde oyum her vakit insandan yanadır...

Hayaletlerle asla bir alıp vereceğim yoktur, kendi düşlerimde yaşayıp gidiyorum. Başkaları da düşlerde yaşar, ama kendilerinin değil, başkalarının düşlerinde; bu da işte onlarla aramdaki farktır...

Savaşları karıncalar da yapar, devletleri arılar da kurar, servet ve zenginliğe hamsterlerde de rastlanır. Ama senin ruhunun izleyeceği yol başkadır, ruhunun hakkı yendi de onun zarar görmesi pahasına başarılara kavuşacak oldun mu, mutluluk çiçeklerini asla koklayamazsın. Çünkü "mutluluk" denen şeyi ancak ruh duyumsayabilir. Ne akıl, ne karın, ne kafa, ne de para cüzdanı...