Beğenmişlik ve kurumlanma bencilliktir. Kendi bencilliğinden utanmaya başlayan insan da dünyaya çekidüzen vermekten söz açar , böylesi sözcüklerin arkasına kaçıp sığınır...

Düşü görendi sanatçı, psikanalist ise görülen düşün yorumlayıcısıydı.

Çünkü sanatçı için önemli olan , dünyaya, dünyanın gelenek ve göreneklerine elden geldiğince uyum sağlamak değil , kendi kişiliğindeki biricikliği ele geçirmektir

" Yazarı görevi basiti önemli değil, önemliyi basit yoldan söylemektir. "

...Gerçekte yapmacık nitelik taşır, gerçekte yarı ironi kokar.

Dindar tip , usuna karşı her vakit güvensizlik duymaya meyleder...

Ancak dünyanın kendisi, gerek çevremizdeki, gerek içimizdeki varlık asla tek taraflı değildir. Asla bir insan ya da bir eylem tümüyle Sansara, tümüyle Nirvana değildir, asla bir insan tümüyle kutsal ya da günahkar olamaz. (Sf:139)

"Yaşamın üstesinden erdemle, adaletle, sağduyuyla gelmeye yönelik her ciddi denemenin sonucu umutsuzluktur... Umutsuzluğun bu tarafında çocuklar, öteki tarafında da aydınlanmışlar vardır..."

Yaşam, güzel ve mutluysa bir oyundur. Elbet, oyundan başka akla gelebilecek her şeye dönüştürülebilir, bir görev, bir savaş ya da bir hapishane yapılabilir örneğin, ama bu onu daha sevimli kılmaz...

Benim mutluluğum, doğrusu düşlerdeki mutluluk gibi aynı gizden oluşuyor, akla gelebilecek her şeyi aynı zamanda yaşama, dış ve iç'in oyunsu bir davranışla değiş tokuşuna gitme, zaman ve mekandan kulis olarak yararlanma özgürlüğünden oluşuyordu...