Ben her zamanki benim, dünyaysa her zamanki dünya. Fakat bir şeyler farklılaşmaya başladı.

Ya bende tuhaf bir şeyler var ya da dünya tuhaflaştı. İkisinden biri. Fakat hangisi doğru bilemiyorum. Şişenin ağzı ile kapağın büyüklüğü birbirine uymuyor. Sorun belki şişede, belki de kapakta. Hangisi olursa olsun, büyüklüğün birbirini tutmadığı gerçek.

Bir şey gibi olmamak, asla kötü değildir. Henüz bir çerçeveye sıkıştırılmadığın anlamına gelir ne de olsa.

O anda derin bir güçsüzlük duygusu hissedersin yalnızca. Karanlıkta, çaresiz ve kimsesizsindir.

Sürekli kendini koruma kararlılığı sergilemek gerek. Saldırıya maruz kaldığında, karşındakinin merhametine sığınmayı kabul etmek, insanı bir yere götürmez. Güçsüzlük duygusunu gerektiğinden çok kabullenmek insanı bitirir.

Her sanat, her arzu, dahası her eylem ve arayışın iyiye doğru bir yöneliş olduğu düşünülür. O yüzden de, olguların yöneldiği hedefe bakarak iyi olanı doğru şekilde belirlemek mümkündür.

Olguların neticesi iyidir. İyi her türlü neticedir. Kuşkuyu yarına bırakalım.

Yürekten sevdiğin bir insan varsa, bir kişi olsun yeter, hayatın kurtulmuş demektir. O seni sevmese bile.

Neler oldu da, aniden şu yeşil renkli küçük arkadaşın ortaya çıktı? Fakat elbette, ay konuşmaz. Soğuk, mesafeli ve ağır, geçmişini içinde saklı tutar. Orada ne hava var ne de rüzgâr. Havasız ortam belleğin hasar görmeden korunması için en uygun yer. Hiç kimse ayın yüreğini ısıtamaz.

Gelecek de, bir an gelir, gerçek haline dönüşüverir. Sonra hemencecik geçmiş halini alır.