Onun kalbi atınca benimkini de hareket ettiriyor sanki. Birbirine bağlı iki tekne gibi; halatı kesmek istesem de, onu kesebilecek bir bıçak yok hiçbir yerde...

Ne kadar şiddetli bir acıya sebep olursa olsun, ben bunları bilmek zorundayım. Çünkü insan ancak bilgiyle güçlenir...

"Niyetinizde samimiyseniz, gayret ettiğiniz takdirde, gayret ettiğiniz ölçüde karşınızdakinin içini görebilirsiniz. Zaten nihayetinde hepimizin yapması gereken kendimizle açık yüreklilikle uzlaşmayı başarmak değil midir? Karşımızdakini sahiden görmenin, kendi içimize taa dibine kadar dosdoğru bakmaktan başka bir yolu yoktur..."

İnsanın kendinden başka dönebileceği bir yer var mıdır ki..?

Müziğin yaşananları canlandırma etkisi vardır, bazen yürek sızlatacak kadar güçlü bir etki...

Bu dünyada, değiştirilebilen ve değiştirilemeyen bazı şeyler var. Ve geçen zaman geri döndürülemez. Bugüne kadar geldiysek, geriye dönemeyiz. Öyle değil mi..?

- Ama bir süre gelemeyeceğime dair bir not bırakmıştım sana, değil mi? "bir süre" ölçülebilir bir özellikte değil. En azından bekleyen kişi açısından. - Bu sözün gerekli olduğu zamanlar vardır bazen. Tek söyleyebileceğin şeyin bu olduğu zamanlar. "muhtemelen" de ağırlığı ölçülemeyen bir kelime...

Ağlayabilseydim, herşey daha kolay olabilirdi. İyi de, neye ağlayacaktım? Kimin için ağlayacaktım?Başkalarına ağlamak için çok bencildim, kendime ağlamak içinse çok yaşlı...

Burada kalırsam içindeki bir şey sonsuza dek kaybolacaktı- kaybetmeyi göze alamadığım bir şey. Bir tutku, yarım kalmış bir arzu, belli belirsiz bir düş gibiydi. İnsanların sadece 17 yaşındayken gördükleri bir düş...

Kalbimi günlerce ısıtan narin dokunuşu. Diğer yandan beni şaşırtmış, kafamı karıştırmış hatta bir yandan da üzmüştü... Bu dokunuşla nasıl başa çıkacaktım..?