Hayat Fiziğine Giriş
Her doğum en az bir ölüm eder.Biri yaşamak, diğeri yaşatmak isteğine bağlı, iki ölüm.
Ancak hayata gelenin hayatta kalması için,o ölümler sayesinde nefes aldığından habersiz yaşaması gerekir.
Aksi takdirde,söz konusu kişi bir savaştan ibaret olur ve her gün içinden ölü çıkar.
Evet belki benim adım Gazâ...
Ama hiçbir zaman intihar etmeyi düşünmedim.
Sadece bir ara...Hissettim.

"..adam dahi gibi bir şey! Bir şey yazacaktı bu.. Öyle derlerdi. Neydi ya?"
Derda biliyordu. Ölmeseydi Oğuz Atay'ın ne yazacağını. Hatta Günlük'ü okumuş olan herkes biliyordu.
"TTürkiye'nin Ruhu!"
"Hah!" dedi Süleyman. "O işte! Türkiye'nin Ruhu! Adı bile güzel! Ama bak, sonra ne oldu? Türkiye'nin ruhu mu kaldı? Sattı Türkiye ruhunu! Hem de yıllar önce sattı. Hem de bir pezevenk gibi sattı! Anlayacağın, bir orospu parasına gitti memleketin ruhu!"

Piçlerin bedenleri ve akılları , diğer insanlarınkilerin aksine nasırlaşmaz.Onların nasırlaşan tek yerleri ruhlarılır.Dolayısıyla çıplak gözle bakıldıklarında hayat değmemiş gibi görünürler.El değmemiş elmas gibi gözbebeklerini yakarlar.Şiddeti yüksek ışık yüzünden kadınlar kör olur.Ve karanlığın içinde kadınlar hayran kalır.Ta ki elmas için de geçerli olduğu gibi foyaları ortaya çıkana kadar.Yani ruhlarındaki nasırlar, kadınların dudaklarını parçalayana ve şiddetli ışığa alışan gözlerin yeniden görmeye başlamasına kadar.

bir savaştan ibarettim ve içimden ölü çıkıyordu!

Bir soytarı olarak gömülmüştüm ama bir kral olarak doğacaktım.Sadece sabırlı olmam gerekiyordu.

Niye hiçbir şey hissetmiyorum? Neden hiçbiri benim değilmiş gibi?

zaman, evcilleştirilmiş bir yırtıcı hayvan gibiydi...

diğer insanlar aynı ruhun farklı ihtimalleriyken, biz aynı ihtimalin başı,ortası ve sonuyduk!

İnsanları anlamak zor değil. Hepsinin de doğum izleri gibi karakter izleri var sağlarında sollarında. Biraz dikkatli bakmak yeter. Haritalara benzerler. Ölçeklerinin nerede yazıldığını bulana kadar korurlar esrarlarını. Sonra bir güneş kadar bilinir hayatları. Sarışınlara benzeyen hayatları. Güzel ama aptal hayatları.

İnsanın gerçek özgürlüğü buydu: istediği kadar ağlayabilmek. belki bir de , istediği şeye ağlayabilmek.