"Hoca, benim kardeş hasta, diyor. Nesi var? diyorum. Ateşi var çok, diyor. Ölecek. İlaç vereyim mi? diyorum. Hayır, portakal ver, diyor. Portakal yememiştir hiç."

"Niçin okuyorsunuz, sarsılmak, önünüzde yepyeni bir dünyanın açıldığını duymak, huzurunuzun bozulmasını göze almak, düşünsel ve duygusal yönden zenginleşmek, yenilenmek, yaşamı, o ânâ değin değerlendirdiğinizden çok daha başka biçimde ve yönde değerlendirmek için değilse, niçin?" (s.77)

Dışardakilerin biri belki bana çok yakındır. O lokantanın duvarına işeyen gibi. Fakat şimdi aramızda bu duvarlar var. Onları göremiyorum bile. Yalnız sesleri. Onların arasındaki yaşayışım da çok sürmez. Biliyorum. Geçen sefer olduğu gibi... Birisi gelir çıkarır beni. Yeniden insanların içine salarlar. Sanki dışarıda daha az hapis-

Ey çaresiz Neyin çaresini arıyorsun Neyin çaresi var, neyin yok Yaz bunları bir kenara Bir gün belki bulursun çareyi Insanlar ölmesin demiyorum İstediğim ölümsüzlük değil Ne kendim, ne başkaları için İstediğim, çocuklar ölmesin

İnsanoğlu kendine yetmesini bilseydi, önemli bir sorunu çözümlemiş olurdu.