Bir tek seni tanıyorum aslında... Bir tek seni.... Dinliyorum anlat hadi... De sevdiğim... Demek sonsuza dek kaçamıyormuş insan kendisinden...

Peşinden koştuğumuz insan bizi sevmeye başladığında,yenildiğinde sevgimize,ondan nasılda uzaklaşır,nasılda tiksinirdik sevgisinden hatırlasana...Ama bizden biraz uzaklaşmaya görsün yana yakıla nasılda arardık....Nasıl ihtiyaç duyardık seslerine,varlıklarına....

Biliyonrmusun,aşk sonsuz bir saçmalayıştır sevgili...Bunu senin varlığın öğretti bana..Aşk inadına saçmalayıştır.Bunu senin yokluğun öğretti bana...

Ben herkesi terk ettim...Ne ailem,ne dostlarım,ne yakınlarım var...Seninse bir işin,sevenlerin ve bir geleceğin var.Benimse senden başka kimsem yok...Ama senin bundan haberin yok.Sen normal hayatını sürdürüyorsun.Misafirlerin gelip gidiyor arkadaşların arıyor. Şairin dediği gibi," Evinde güneş hiç batmıyor " ...

Seninle arama bir sürü gereksiz ve aşağılık adam ve kadın giriyor.Kim bunlar? Seninle aramda işleri ne?

Şimdi ben seni nereden arasam,orası kayıp bir ülke...Bilinmeyen bir tarih..Oysa sevmek bir ülkeye hazırlanmaktır...O ülkeyi kader gibi sevmeye çalışmaktır...

Gözlerimde hiç görmediğim bir yaşam sevinci.. kim o? de yeter, kimsen olmaya geldim

Hem hayat devam ediyordu. Ama ben en çok bu cümleden nefret ediyordum, ama o hep bunu söylüyordu: '' Hayat devam ediyor...'' Onun için '' Hayat devam ediyor '' demek, '' Ben seni, senin hissettiğin anlamda sevmiyorum '' demekti. '' Hayat devam ediyor '' demek, ''Böyle sevgilere, böyle aşklara bu dünyada yer yok '' demekti... Hiçbir şeyi abartma, '' Normale dön; var olanı kabullen, boyun eğ! '' demekti.

Ama sonunda bilirdim ki çekip gideceklerdi... Bütün o kötü enerjilerini bana bırakıp gideceklerdi... '' Aramayın, çok acı çekiyorum! '' dememe rağmen, hayatla bağları zayıfladığında, kendilerini kötü hissettikleri anlarda arayacaklar ve içinde güçlü ve güçsüz...kazanmak ve kaybetmek...başarı ve başarısızlık geçen cümleleri bana bırakıp gideceklerdi... Bir daha arkalarına bakmadan gideceklerdi... Ve giderken, '' Biliyor musun, aslında sen çok iyi irisin, ama bilmediğin çok şey var!'' diyeceklerdi...

Seni korumak istiyordum, neden ve kimden, üstelik nasıl koruyacağımı bilmeden... Sana bunu nasıl anlatmalı; savunmasızlığımı görmüştüm sende. Sana gelebilecek her kötülüğün, sözlerin, gözlerin önüne atılmak istiyordum. İçimde fırtınalar kopuyordu; dışımda ise fırtına öncesi sessizliğinde savruluşuma bir şey yapamayışım... İçimdeki gelgitlerde, birileri senden bir şeyler yağmalamaya çalışıyordu; ben kendimi eksiltmek istiyordum senin yerine... Seni götürmeli çok uzaklara; saklamalı. Hep güvende olmalısın; her şey istediğin an elinin altında olmalı, düşündüğün an gerçekleşmeli. Duymak istediğin an, çalmalı müzik. Geceden sıkıldığın an, güneş doğmalı; günden sıkılınca, ay; istediğin uzaklıkta ve şekilde... Çiçekler sana dönmeli, akşamsefası senin için gündüzleri kokmalı...