Yoluna çıkıp hiç, ''Gitme!'' demedim sana... ''Beni bırakma!'' diye yalvarmadım... Her gidişinin ardından sessizliğe gömülüp seni sonsuza kadar kaybettiğimi düşündüm hep... Bir gün, geri gelebileceğine hiç inanmadım... Bu yüzden, mucizeydi her dönüşün ve bu yüzden, her defasında sana daha sıkı sarıldım...

Ben sana çocukluğumdan vurgundum... Seninse, en savruk yıllarındı. Her yeni yüzde, yeni öyküler arardın... Her yeni ömürde, yeni yolculuklara çıkardın... Telaşlıydın... Yıllarca aşka susuz kalmış kimsesiz bir yürektin... Bağlanmak, sana göre değildi... Benim koşulsuz sevgim, sana göre değildi... Korkardın, durup dinlenmeden semalarında çırpınan kanatlarımdan...

Kimi sevsem, hiç olmadığı kadar yalnızlaşırdı... Kimi anlamaya çalışsam, hayatımın boşluğu çarpardı yüzüme... Kime elimi uzatsam, o unutulmuş ömrümle karşılaşırdım... Kendimi daha fazla ne kadar tüketebilirdim?..

Hep yeni hayatlar yaşamayı isterken, kendimi aynı hayatı tekrar tekrar yeniden yaşarken buluyorum...

Paylaşılmayan sevgiler acılaştıkça işte biz böyle sonsuz alıngan, her şeye gücenen, açık yaralar gibi yaşayan insanlar haline geldik...

Yakınlaştıkça kaybolan
Bir kente dönüşürdün
Keşfedilmezim olurdun
İçinde yolculuk etsem de...
Günahkar mevsimimdin.

Hiç umut yoktu sende,
O yüzden vazgeçilmezdin,
Vazgeçilmezimdin...

Cezmi Ersöz

Ne tuhaf şey seni sevmek... Şimdiye dek hiç sevmediğim, hiç güvenmediğim, kendimi sevmek gibi bir şey... Seni sevmek yıllar sonra onca yoldan, onca insandan, onca yalnızlıktan sonra, kendime dönmek gibi bir şey...
Biliyor musun, bugüne kadar, hep seviyormuş gibi yaptım ben. Aslında onları tanımıyordum ama yine de ihtiyacım vardı sevgilerine... Bağışlasınlar beni ve unutmasınlar; çünkü onlar adına, onlardan daha çok acı çektim ben...

Yakınlaştıkça kaybolan bir kente dönüşürdün;
Keşfedilmezim olurdun
İçinde yolculuk etsem de...
Günahkâr mevsimimdin.

Hiç umut yoktu sende
O yüzden vazgeçilmezdin,
Vazgeçilmezimdim..

Ne arıyorsak onu hep uzaklarda arıyoruz; asla bizim olamayacaklarda; oysa aradığımız çoğu kez yanı başımızda; işte asıl bunu görmek istemiyoruz.
(syf 60)

Gel bir kez, hepiniz bana karşısınız, bense tek başımayım, dedirtme bana... Aramızdaki aşktan yayılmasın faşizm, bir kez seni yanımda hissedeyim... Benim cesaretim sensin... Seni yok sayarak başkaldıramam... Ben bunca eksikken başkaları adına konuşamam...