Rüyalarımın gül kokusu...

Rüyalarımın gül kokusu...

Sevmek, sevdiğin kişinin her şeyini sevmektir. (Evini yak, hayallerini ısıt)

Öfke dönüp dolaşıp geliyor, yine içte patlıyor. İçimde patlıyor. Çünkü kime kızıp, lanetlesem en sonunda onu içimde buluyorum. Suçladığım herkeste biraz ben varım. Kimi yargılasam elimde anı var.

Herkes birbirini bir şekilde öldürür. Bazen aç bırakarak, kimi kez siperlerde kurşunlayarak... Bazen de sevgisine karşılık vermeyerek, susarak öldürüyor..

" Hayır, hayır ölmek istemiyorum ben! Sonsuza dek Elif'le yaşamak istiyorum...
Neden peki? Ne demek neden? Çünkü
onu ölesiye seviyorum. Hayır,yine yanlış
cevap; ne yazık ki yine dürüst olamadın
kendine! Doğru cevap şu olmalıydı:
ÇünküElif senin son şansındı. Hülya bir başkasıyla gitti, Canan evlendi, Esra
intihar etti! Hani o nerede kendine
sonsuz güvenin? Bir elif kalmıştı, seni
sımsıkı saran, güvendiğin, anlaşabildiğin.
Bir daha Elif gibi birini bulmanın ne kadar
zor olduğunu biliyorsun artık. İşte bu çırpınışların tek sebebi bu. Kandırma
kendini! Ve bu geceden anlaşılan o ki,onu
da kaçırdın elinden... "

"Sende gökyüzüm var.
Sende sonsuz yağmurlarım, kutsal sessizliklerim var..."

''Yalnızım...''
Bunca acı tek bir söze nasıl sığabiliyordu...
Aldım bu sözü dudaklarınızdan,
saplayıp kalbimi onula parçaladım...
O söz ki;
rengi,yarım kalmış aşkların tarifsiz esmerliğine kaçıyordu...
O söz ki;
sapladıkça kalbimin her parçasına yüzünüzü yeniden çiziyordu...
Şimdi içimde binlerce yüz oldunuz...
Şimdi içimde binlerce siz oldunuz...''

Kimi sevsem,
onun hep uzakta bir sevdiği vardı.
Unutamadığı ilk aşkı ya da onu terk edip giden sevgilisi...
Kimi derinden sevsem,
o bir başkasını derinden hatırlardı.

Öylesine çok sevdim ki onları,
başkalarına duydukları sevgileri anlatmalarını
sessizce, içim acıyla kanayarak dinledim.

Beni yitirmekten hiç korkmadılar.
Çünkü onlara göre fazla iyiydim.

|Cezmi Ersöz

yarısı bendeydi yaramın, yarısı dağılmıştı her yere, herkese... s.39