Kadın kalbi mezar gibidir; giren dışarı çıkamaz. Erkek kalbi bakkal gibidir; giren çıkanın hesabı olmaz...

"Aşk, dedi şair ; kadının tüm var oluşudur."

Üzerinden ordular geçse bile, kılı kıpırdamayan cümleleri seviyorum...

Bir kitap art arda dizilen kelimelerden değil, bir benzetme yapmak gerekirse, kemerlere, kubbelere dönüştürülmüş cümlelerden meydana gelir...

"İnsan anlaşılmaz bir toplumla baş başa kalmış gibiydi. Tüm insanlar yatmış uyuyordu - yüzükoyun, sırtüstü ve sessiz."

? her birimizin içinde biri erkek bir dişi olan iki yönetici güç var ve erkeğin beyninde erkek kadına baskın, kadının beyninde ise kadın erkeğe baskın durumda. Normal ve rahat varoluş hali, bu ikisi ruhsal işbirliği yaparak uyum içinde yaşadığı zaman gerçekleşiyor. Eğer bir erkekseniz, yine de beynin kadın tarafı etkili olmalı ve bir kadın da kendi içindeki erkekle ilişki kurmalı? Ancak bu kaynaşım gerçekleştiği zaman, zihin tam anlamıyla döllenir ve tüm yeteneklerini kullanabilir. Belki sırf eril olan bir zihin de, sırf dişil olan bir zihin de yaratıcı olamaz....

Kahvaltıdan sonra otuz yaşında bir adam olarak evden çıkıp, akşam yemeği vakti eve en az elli beş yaşında bir adam olarak döndü dersek abartmış olmayız. Kimi haftalar yaşına yüzyıllar eklerken, kimi haftalarsa taş çatlasa üç saniye ekliyordu...

Sözler, görüntüler geliyordu. Çok güzel görüntüler ve çok güzel sözler; ancak onun yakalamak istediği şey duyuların uyarıldığı tam o andı. Bir şeyin başka bir şeye dönüştürülmeden önceki ham hali. Umutsuzca, onu bul ve yeniden başla, dedi kendine...

Sanki sadece o görsün diye güzel bir gül açmıştı...

Ölmek istemiyordu. Hayat güzeldi. Güneş ısıtıyordu. Ama ya insanlar..?