Yarattığımız imgeler dünyası, yaşantımızı ger­çekliğin baskısından kurtartyor, onu bağlayıcı olmaktan çıkarıyordu.(Syf-20)

Sözcükler, bilgi verdikleri durumda bile, gerçekliği yok etmek, gerçekliği aşmak, onu zararsız kılmak gücüne sahip değildirler:gerçekliği göğüslemeye yararlar.(Syf-25)

Biz, hiçbir yere, hiçbir ülkeye, hiçbir sınıfa, hiçbir mesleğe, hiçbir kuşa­ğa ait değildik. Bizim hakikatimiz başka yerde, sonsuzluktaydı ve gelecek bunu ortaya çıkartacaktı: biz yazandık. Bundan başka herhangi bir tanımlama iğretiydi. Her şeyi özgürlük üzerine oynayan eski stoacıların kurallarını izliyorduk. Kendimizi, gerçekleşmesi bize bağlı olan çalışmaya bütün varlığımızla verip, bizi bu esere bağlamayan her türlü olgudan kurtuluyorduk. Bu olgulardan vazgeçecek kadar ileri gitmiyorduk ama paranteze alıyorduk. Koşulların bize sağladığı bu umursamazlığın, uzakduruşun ve açık oluşun egemen bir özgürlükle karıştırılması çok çekici geliyordu. Bu yanılgıyı yoketmek için kendi benliğimize karşı bir uzaklık koymak zorundaydık: bunlar için ne olanaklarımız ne de aşın isteğimiz vardı(Syf-21)

Lisede Sartre enerjik bir sloganı benimsemişti: "Bilim, bir topun dış yüzeyi, Ahlâksa onun hava deliğidir.? (Syf-40)

..bilge kişi, evrenle kendi kişiliği arasında özel ve bütüncül bir denge kurar; akıl, bilgelik bölünmez; parçalara ayrılmaya elverişli değildir, sabırlı bir saygınlık birikimi ile de elde edilmez: insan ona sahiptir ya da değildir;ona sahip olan artık davranışının ayrıntıları ile kaygılanmaz; engellere katlanabilir.

Benim gözümde annem hep var olmuştu; günün birinde, yakında, yok olacağını göreceğim hiç aklıma gelmemişti.

Girme sessiz sessiz bu iyi geceye. Yanıp yakılmalı, haykırmalı yaşlılar gün karanda Işık sönüp giderken kudurmalı öfkeden... Dylan Thomas

Öyle değilmiş. İnsan doğduğu için, yaşamış olduğu için,yaşlandığı, kocadığı için ölmüyor. Bir şeylerden ölüyor.

Yarı kurban, yarı suçortağı, herkes gibi. J. -P. Sartre

"Koca, hiçbir zaman sevilen adamın kendisi olmayıp, ancak onun yerine konmuş benzeridir? der Freud.