Biz, hiçbir yere, hiçbir ülkeye, hiçbir sınıfa, hiçbir mesleğe, hiçbir kuşa­ğa ait değildik. Bizim hakikatimiz başka yerde, sonsuzluktaydı ve gelecek bunu ortaya çıkartacaktı: biz yazandık. Bundan başka herhangi bir tanımlama iğretiydi. Her şeyi özgürlük üzerine oynayan eski stoacıların kurallarını izliyorduk. Kendimizi, gerçekleşmesi bize bağlı olan çalışmaya bütün varlığımızla verip, bizi bu esere bağlamayan her türlü olgudan kurtuluyorduk. Bu olgulardan vazgeçecek kadar ileri gitmiyorduk ama paranteze alıyorduk. Koşulların bize sağladığı bu umursamazlığın, uzakduruşun ve açık oluşun egemen bir özgürlükle karıştırılması çok çekici geliyordu. Bu yanılgıyı yoketmek için kendi benliğimize karşı bir uzaklık koymak zorundaydık: bunlar için ne olanaklarımız ne de aşın isteğimiz vardı(Syf-21)