Hayata paçavra diyen, meğer ne doğru söylüyormuş

"Bakışlarında yaşa benzer bir şey var.Bundan güzel adalet olur mu?"

Dininden sana,bana ne ki Doktor Bey...O,Allah ile kendi arasında bir iş...Benim atı da dereye sokup abdest aldırayım,beline köteği vurup secdeye yatırayım,yemini, suyunu kesip mükemmel oruç tutturayım...İnsan olmadıktan sonra ibadet etmiş neye yarar ki?..

Benim için sevmek bir başka insanın vücudundan, ruhundan bir parça hükmüne girmek, onunla beraber gülüp ağlamak, ıstıraplarını paylaşmak demekti.

"Sen hiç üzülme anne,diyorum,çok temiz,çok iyi insanları çekememek halkın dünya kadar eski bir adetidir..."

"İnsanlar hiçbir vakit ıstırap çektikleri zamandaki kadar güzel olmuyorlar."

"Bu gece kendi kendimden nefret ediyorum."

"İnsan ne kadar acı olursa olsun bir mecburiyeti kabul ettikten sonra içine sükun ve tevekkül geliyor."

İnsan yaşadığı yerlerde beraber bulunduğu insanlara görünmez ince tellerle bağlanırmış; ayrılık vaktinde bu bağlar gerilmeye, kopan keman telleri gibi acı sesler çıkarmaya başlar, hep birinin gönlümüzden kopup ayrılması bir ayrı sızı uyandırırmış. Bunu yazan şair ne kadar haklıymış!

Ne bileyim, insan kalbi, öyle anlaşılmaz bir şey ki!..