Ne arsız gönlüm var benim? Etrafımdaki insanları ne kadar çabuk seviyorum.

Kendim de zaten bir yaralıdan başka bir şey değilim.

Ah, bu erkekler! Hepsinde aynı gurur, aynı kendini beğeniş. Bizim de bi kalbimiz olduğunu, bizi de "mutlaka" isteyecek bir şeyimiz olabileceğini, bir türlü akıllarına getirmek istemiyorlar.

Seherden sana ne? Seher, ta uzaklarda uykuya ve daha başka şeylere kanmış sarı çiçeklerin mesut gözlerini açacakları vakittir.

Aydınlık, hasta gozleri nasil incitiyorsa, saadet de hasta gönülleri öyle sızlatıyor. Hasta gözler gibi hasta gönüller için de karanlıktan iyi ilaç yok.

Saklamaya çalışma nafile. Sevda, çocuk gözlerinden uyku gibi akar.

Bütün olan, geçen şeylere rağmen, sen yine bir parça benimdin; ben bütün ruhumla senin...

"Ben zannediyordum ki ömürlerimizin teknesini istediğimiz sahile götürmek için yalnız onun dümenini ele almak kâfidir. Şimdi anlıyorum ki değilmiş.Yollar görünmez kayalarla doluymuş. Onlara çarpmamak lazımmış. Daha fenası gizli cereyanlar varmış ki insan onlara kapıldığı zaman yolun değiştiğini, gittikçe uzaklaştığını fark edemezmiş... Tâ ki kendisini başka sahillere düşmüş görünceye kadar.

''Sanat, sevdadan başka bir şey değildir.'' diyenlere ilk o gece inandım.

Şüphe, fena bir kurt gibi Şahin Efendi'nin ruhunu kemirmeye masum itikadını yavaş yavaş yıkmaya başlamıştı.