Ve... Sonunda bir gün, Petroviç paltoyu tamamlayıp teslim etti. Tam olarak tarih vermek çok güç belki, ama şunu rahatlıkla söyleyebiliriz ki, "o gün" Akakiy Akakiyeviç'in yaşamının en görkemli günüydü. s. 44

"... insan denilen varlığın ne kadar acımasız olabildiğini ; ince ,kültürlü,terbiyeli kişilerde (Tanrım!), hatta toplum tarafından asil ve şerefli insanlar olarak kabul görmüş kişilerde bile ne kadar gaddarca bir yan olabildiği gerçeğini gördükçe, derinden sarsıldı. "

Ama yazıklar olsun ki,yaşamın uyumunu altüst etmeye susamış cehennemlik bir ruhun uğursuz kahkahalarıyla cehennem uçurumlarının en dibine yuvarlanmış bir zavallıdan başka biri değildi o.

Aslında şampanyayla dolu bir kadehi kaldırmak gibi kolay ve keyif vericidir bir kadını havaya kaldırmak.

Öyle kocalar vardır ki,karılarının aptallığından büyük sevinç duyarlar,bunu çocuksu bir safiyetin belirtisi gibi görürler.Ey güzellik sen nelere kadirsin!Ruhsal yetersizlikler,kusurlar güzel bir kadında iticilik yaratmak şöyle dursun,ona ayrı bir çekicilik kazandırıyor.Ayıp diye nitelenen şey güzel bir kadında sevimli duruyor.Kadından güzelliği alın,kendisine sevgi değilse de saygı duyulmasını sağlayabilmek için kadının erkekten yirmi kat daha fazla akıllı olması gerektir.

Düşünce ve duygularımızı başkalarıyla paylaşmak en büyük zevktir bence...

Artık dayanacak halim kalmadı.Tanrım! Neler yapıyorlar bu adamlar bana!.. Duymuyor, görmüyor, dinlemek istemiyorlar beni. Ne yaptım onlara?.. Neden eziyet ediyor, benim gibi zavallıdan ne istiyorlar, ne verebilirim onlara ? Hiçbir şeyim yok... Bittim artık dayanamayacağım... İşkencelerinden başım ateşler içinde yanıyor, her şey dönüyor gözlerimin önünde... Yok mu beni buradan kurtaracak biri?..

Dünyada ne saçmalıklar oluyor.

..bir bela hiçbir zaman tek başına gelmez.

İnsanın her şeyden bezmesi modern bir hastalıktır.