Son demek, bilindiği gibi, bir yapıta taç giydirir...

Bu yeryüzünde, kimi şeylerin şu kadına bembeyaz, öbür kadına ise frenk üzümü gibi kıpkırmızı görünme özelliği vardır...

Yeryüzünde bazı insanlar vardır ki, birer varlık gibi değil de, üzerinde bir leke ya da bir ben gibi yaşarlar. Her zaman aynı yerde otururlar, başlarını hep bir şekilde tutarlar. Bunları birer eşya gibi kabul etsek olur...

'' başıma ne geldiyse iyi yürekli oluşumdan...''

''Artık dayanacak halim kalmadı. Tanrım! Neler yapıyorlar bu adamlar bana!.. Duymuyor, görmüyor, dinlemek istemiyorlar beni. Ne yaptım onlara?..Neden eziyet ediyor, benim gibi zavallıdan ne istiyorlar, ne verebilirim onlara? Hiçbir şeyim yok?Bittim artık, dayanamayacağım?İşkencelerinden başım ateşler içinde yanıyor,her şey dönüyor gözlerimin önünde?Yok mu beni buradan kurtaracak biri? ''

''Artık dayanacak halim kalmadı. Tanrım! Neler yapıyorlar bu adamlar bana!.. Duymuyor, görmüyor, dinlemek istemiyorlar beni. Ne yaptım onlara?..Neden eziyet ediyor, benim gibi zavallıdan ne istiyorlar, ne verebilirim onlara? Hiçbir şeyim yok?Bittim artık, dayanamayacağım?İşkencelerinden başım ateşler içinde yanıyor,her şey dönüyor gözlerimin önünde?Yok mu beni buradan kurtaracak biri? ''

...sıkıntılı bir yolculuktan sonra karşısında ışıklarını gördüğü evine ulaşan yolcunun mutluluğunu düşünün. Kendini karşılayanların sevinç çığlığı, çocukların gürültüsü, konuşması, büyüklerin fısıltıyla söyledikleri tatlı sözler onu ne kadar mutlu eder. Böyle bir yuvası olan aile babası gerçekten kıskanılmaya layıktır. Acılar ise bekarlarla beraberdir, onları bekler.

İnsanın amacı ne olursa olsun, sağlam bir temele dayanmadıkça kendine iyi bir yol çizemez.

korku vebadan da tehlikelidir ve göz açıp kapayana kadar yayılır.

Hayatta her şey ansızın değişebilir.