Dünya bir ırmaktır,biz dışarıdayız bu ırmaktan;ırmağa düşen gölgemizdir ancak...
Herşeyin gölge olduğunu bir kere fark edince,artık can acısa da bir acımasa da bir.O zaman bitmez zannettiğin hertürlü çile de biter.Hem öyle bir biter ki artık bitse de fark etmez bitmese de fark etmez...

Bana öyle bir isim ver ki senin adının yanında dursun.
Seni anan beni de ansın.Seni hatırlayan beni hatırlamadan olmasın.
Bir "ile" koy aramıza bizi
birbirimize bağlasın...
( "Lâ" )
BANA BİR İSİM VER, VARLIĞIM OLSUN...

Sevene kadar beklerim. Yeter ki beni boşluklarına doldurmaya kalkma ve bir başkasının yerine koyma...

... bak tam şuramda,sol yanında ,kalbimin altında bir yer eksik kalıyor. Sonra bu kadarla kalmıyor ,o eksiklik bütün ruhuma doluyor. Ne yapsam eksilmiyor ne yapmasam dolmuyor...

"...Havva dünde kalsa da Âdem onu hep bugünmüş gibi bildi. Hiçbir şey giderek uzaklaşmadı. Hiç olmamış gibi olmadı. Artık zaman vardı ve Âdem'in istemediği kadar çoktu. Lâkin Havva yoktu ve bir tek Havva'nın hasretinin üzerinden zaman geçmiyordu."

Suçu başkalarının üzerine atmak şeytandan beri şeytansıların adetiydi.

Vicdan, kaybetmeye en fazla hakkımız olduğu anda koruyabildiğimiz şey değil midir?

"Bir ile koy aramıza bizi birbirimize bağlasın."

Bir şeysin;ama kendini her şey zannedip de aldanma.

"Bir bardak suda okyanus saklıdır çünkü kalbinde gözü olana.Ve dahi bir bardak suda fırtına koparır kalp gözü kapalı olan. Yine de bir bardak su bütün sularla aynı özellikte bir şeydir. Ve dörtte üçü su olduğundan mı vücudumuz okyanuslar gibi Ay'ın cazibesinin etkisindedir? Bu yüzden mi içimiz gel git halindedir?"