Ey kalem, nereye vardık ki ucun kırıldı?
Kalbim öyle kırık ki!.

Efendiyi seven köle efendidir, kölesini seven efendi köledir. Tutsaklığın pazarına düştüm madem ki, zincirim aşktandır diye Yûsuf'a satsınlar beni.

Ve zindanda, zindanın dışına giden tek yol: Rüya.

"Sebepleri önce yazan ve sonra yaratan Tanrı, Âdem'e önce isimleri öğretmişti de hayatları sonradan vermişti. Ki Âdem bildiği isimlerle meleklere üstün kılındı, bir sürgünün ardından onlarla tevbe kıldı. İsimleri, varlıkları beyanatındaydı çünkü. İsim hayattan evveldi. İsim sebepti. İsim her şeydi."

Yangında ilk kurtarılacak, kelimelerdir.Kelimelerimiz yanıp kül olduğunda başlar tükeniş .

Sen öyle çağırmasan, ben böyle gelmezdim.

Bazen en büyük hakikatlerin bilgisinin en büyük günahlarla yan yana durduğunu unutma Setterhan. Aşkın nizamı parçalanınca her şey göze abes görünmeye başlar.İnsan içinden yenilenmeyince dışından eskir...

"Bu dünyada çaresiz dert yoktur oğlum" derdi babası Bahman Mansuri, "Yeter ki karşılığında feda edebileceklerin olsun"

"Bundan sonra beni cennetin yokluğu değil cehennemin yokluğu korkutur."

"Kalemin ucu maddi anlamda kalemin en hassas yeridir ya mananın da ucuna dayanır. Kelâma çevrilebilir mananın sidretü' l - müntehasında, söylemek gibi yazmak da yetersiz ve yersiz kalınca. An gelir mecazın zarfı çatlar., temsil tuzla buz olur, yükleneni kaldıramaz. Bundan sonrası kelâma ve kaleme sığmaz. Sırrın kapısı açılır ve oradan da ancak esrara vakıf olanlar girer. Artık kalemin ucu kırılmıştır. Sus! Sustum ve öptüm kırdığım kalemin iki omzundan. Önce sağ, sonra sol. İki gül bitti. Öyle bir yere varılır ki kağıt yanar tutuşur, elde bir kalem kalır. Ey kalem, nereye vardık ki ucun kırıldı? Kalbim öyle kırık ki! "