Her an Rabb-i Rahîm'in rahmetini gösteren bir çiçekliktir.

Bütün sevgiler, Yaratıcı?nın yarattıklarında yansıyan güzel özelliklerine yönelikti aslında. Sevgi de Yaratıcı?nın bir ihsanıydı. O?na aitti. Kendisinin bilinmesi, tanınması, sevilmesi için verilmişte bize bu duyguyu. ... Sevmeye vesile ne varsa onun yaratmasıydı. Ama nefsimiz bunu kendine mal etmek istiyordu.

Sevgiler, bir insana harcanamayacak kadar sonsuz ve büyük. Sonsuz ve sınırsız. Bizi yaratıcı dışında kim sonsuz sevebilir? Biz yaratıcı dışında kimi sonsuz sevebiliriz? Yaratıcı adına sevmek dışında gerçek bir sevgiden bahsetmek mümkün mü? Kim yaratıcı dışında her şeyimiz olabilir, her istediğimiz verebilir? O?nun dışında kim bize sonsuz merhamet edebilir? Onun dışında kim bizi gerçekten tanıyabilir, anlayabilir? ... Sevmeler, ancak O?na yönelirse masumdur.

Bahar bir çiçektir. Rabbimizin bize sevgisini anlattığı; rahmetini, hem de sonsuz rahmetini ifade ettiği; şefkatini, hem de sonsuz şefkatini ifade ettiği bir çiçek...

Bana bir ana karşılık sonsuz bir hayat verileceği vaat edilmişken, ben bu anı yokluğa, hiçliğe atıyordum. Garip ve saçma davranışlardı bunlar. Garip bir hastalığın, divaneliğin belirtileriydi.

Hangi itfaiyeci ateşi söndürürken zevk alır ki? Ateş kadar ateşi söndürmek de yakıcıdır. Namaz, içindeki ateşi söndürme aylemiyse, bu illa ki zevk alınacak bir eylem değildir. Rabbin kimi zaman zevk verir, kimi zaman vermez. Bu kararı O'na bırakıyorsun artık, değil mi?

"...Çünkü anlamsız boş konuşmalar onu bunaltır.O hayat ve kainat üzerine düşünmeye başlamıştır artık.İnsanlarla ilişkilerinde seçicidir.Arkadaş bulması,arkadaş olması zorlaşmıştır."

Aşk bu açıdan da kendini aldatmasıdır insanın. Oysa aşk konusunda kimse yalan söylememeli. Aşkın sadece tutkuyla bir başkasını sevmek olduğunu söylemek koca bir yalandır. Aşk karşılıksız yaşanamaz. Aşkı besleyen sevilmek ve önemsenmek duygusudur. Bu anlamda aşk, bir başkasının dünyasında varolma çabasıdır. Kendi varoluşunun bir başka varoluş tarafından onaylanma ihtiyacıdır. Bir çift gözbebeğinde yansıma, böylece varoluş kazanma ihtiyacıdır.

İçinde hiçbir istek yokken bile, hiçbir haz almıyorken bile secdedeysen, O'nu ne kadar memnun ediyorsun, biliyor musun! Haz almak için değil. Lezzet duymak için değil. Rahatlamak için değil. Tüm isteksizliğine rağmen sadece ve sadece O'nun için secdeye varabilirsin artık. Mustafa Ulusoy / Nietzsche ve Babaannem - Sf:66

Yolcunun aklında fikrinde gideceği yer vardır. Yolculuğun biteceği anın hayalini kurar, gittiği yeri merak eder, zihninde canlandırmaya çalışır, orada neler yapacağını düşünür, orayı düşler. Peki bu dünyadaki yaşam yolculuğu bittiğinde kendisini nerede bulacaktı? Mustafa Ulusoy / Nietzsche ve Babaannem - Sf:80