Yüzündeki gülümsemenin Yaratıcı'dan olduğunu düşündüğümde tebessüm gözümde daha bir önem kazanmıştı.

Acizlik duyuyorsan tek şey yapabilirdin; karşıdaki insana saldır gitsin.

Değerli olduğunu hissedemeyen biri gerçekten sevemez; daima sevilmek ister.

Bazen paylaşılabilen en iyi şey sessizliktir.

Başkasının dünyasındaki biz, aynadaki görüntümüzden farklı değildir.

"Ben çiçek gibi taşımıyorum göğsümde aşkı, Ben aşkı göğsümde kurşun gibi taşıyorum. Gelmiş dayanmışım demir kapısına sevdanın, Ben yaşamıyor gibi, yaşamıyor gibi yaşıyorum. Ben aşkı göğsümde kurşun gibi taşıyorum." Sezai Karakoç En ufak bir sızlanma var mı bu dizelerde?

İnsan kendini unutabilir. İnsan kendinden de kaçabilir. Ölümse insanı hiç unutmaz. Bir gün bakmışsınız ki, çat kapı gelmiş, kapıyı bile çalmadan içeri girmiş. Nereye mi? Evimize, her iki evimize..

Gerçekler daha güzeldir. Kusursuz insanı kim sevmez ki. Mesele, yanı başınızda horlayan adamı/kadını sevebilmektir.

Anlar birbirine ekleniyor. Zaman yaratılıyor.

Kalp, ruh, beden, akıl, vicdan, şuur bir araya getiriliyor, insan oluyor. Bir Kudret Eli, her şeyi birbirine bağlıyor, bütünleştiriyor.