Birini sevmek ile yanlış sevmek, tabancanın namlusundan milimetrik bir sapmayla çıkan ve birbirinden çok farklı noktalara saplanan iki merminin halini andırır.
Yanlış sevilmek şuna benzetilebilir: Çiçeği sularsınız ama toprağa döktüğünüz suda çiçeğin fıtratını bozan, zararlı, yabancı bazı maddeler vardır. Ya da günde bir kere sulanması gereken toprağı sabah akşam sular, toprağı çeltik tarlasına çevirirsiniz.
Doğru sevilmek ile yanlış sevilmek arasındaki fark, bu iki merminin tabanca namlusundan uzaklaştıkça aralarındaki mesafenin açılması misali, kişi büyüyüp serpildikçe, hayat ve insanlarla etkileşime girdikçe daha çok açığa çıkar.'

"Yıldızlar gece çıkıyor. Yıldızları görmek isteyen insan geceye razı olmalı. Hayatın yıldızlarına ulaşmak istiyorsan, içinde ki geceye razı olmalısın."

"Hadi kalk kendi aleyhine yaktığın ateşi namaz için kalkarak söndür"

"Ateş kadar ateşi söndürmek de yakıcıdır"

"Bir günün daha kıyameti kopmuş..."

"Bu ayrılık elemi. Elimden kaçıp giden bir günün ruhumdaki darbeleri," dedi.

"Biz rüyaların insanları değildik.Zor zamanların çocuklarıydık. Rüyaları bile elinden alınan."

"İyiyim" bazen bir kaçıştır.

"İnsan güneşin doğuşuna yada batışına ne katabilir?"
Hiç....

"Bir gün de bir melek gelecek ve süre doldu diyecek, biliyorsun."