"Okuma, kavgaları ve gürültüyü önlüyor.İyi bir şey bu.."

"Azıcık mutluluk herkes için iyi olur. Ama hiç kimse azıcık mutluluk istemez. Ve mutluluk ne kadar büyük olursa, değeri de o kadar azalır."

"İnsanların nasıl yaşadığını bilmenin ne gereği var?
Ben nasıl yaşamak gerektiğini öğrenmek isterim."

"-Sık sık gülen insanların içinde daha fazla acı vardır.
- Bunu biliyor musun Andre? "

İnsanların ruhunu öldürüyorlar anne. İşte asıl cinayet bu. Utanılacak bir cinayet...Birtakım silahlar çıkartıyorlar, insanları öldürüyorlar ve bunu yapanlara devlet diyorlar. Evlerine, sosyal statülerine, paralarına hiç bir zarar gelmesin diye garip insanları harcıyorlar. Anlıyorsun beni değil mi anne? Halkın ruhunu kurutuyorlar ve hiç bir şey anlamaz hale getiriyorlar.

"Büyükleri görmekten bile iğreniyordum artık... İçimden öyle geliyordu ki, şu dikenlerle yaban otlarını söküp atayım, kırık tuğla parçalarıyla kalasları, bütün pis ve gereksiz şeyleri toplayıp kaldırayım, kendime temiz bir köşe kurayım ve bütün yazı, büyüklerden uzak, tek başıma burada geçireyim."

O günleri bugün iyiliksever bir perinin ustaca anlattığı acımasız bir masalmış gibi anımsıyorum.

O günleri bugün iyiliksever bir perinin ustaca anlattığı acımasız bir masalmış gibi anımsıyorum.

"Seni gidi tuzlu kulaklı Permyak seni! Şeytan alıp götürsün seni!"

Sanki kalbimin üst derisi soyulmuş gibi, bana ya da başkalarına yapılan en küçük bir aşağılama veya haksızlığa karşı son derece duyarlı olmuştum.