Günlük yaşamın durgunluğu içinde, mutsuzluğun kendisi bir bayramdır, yangınsa bir eğlence. Silik bir yüz üstünde bir çizik bile bir süstür.

Onun ardı ardına yığdığı bu "sonra"lar, aklıma, beni çok aşağıya, ondan çok uzağa, karanlığa ve yalnızlığa götüren bir merdiven getirdi, çok derin bir acı duydum.

Karanlık yayıladursun, sessizlik istediği kadar derinleşsin, siz yine görünmeyen ufuklardan duygulu tellerin akını duyarsınız. Ya bir kuştur uykuda öter, ya bir kirpidir hızla geçer ya da bir insan sesidir tatlı tatlı yükselir. Bütün bu hışırtıların en küçüğü bile, titreşen sessizliğin aşk kucağında, gündüzünkinden bambaşka ve yepyeni bir durulukta yankılanır.

...bu anlamsız, karanlık ve ölü dünya içinde yalnızlığımın bilinci, kül altında bir ateş gibi gıcırdıyordu.

İşini ustalıkla yapacaksın. Şişman bir herifi boğazlamak istiyorsan tümden soyunacaksın. Şişmanlar çok kanlı olur, üstüne başına sıçrar, kan içinde kalırsın. Çıplakken kan sıçrasa da ziyanı yok, bir bez bulur silersin güzelce.

İnsanlar türlü türlüdür. Kiminin ayağındaki zincir, ruhunu özgür kılar, kiminin ruhu zincirlenmiştir. Bunu iyi anlamak lazım.

''Bazen birisi geçer karşına, bir dünya şey anlatır ama söylediklerinden hiçbir şey anlamazsın; ta ki, onun sözleri arasında, diğer bütün söylediklerini aydınlatıveren basit bir sözcük yakalayana kadar.''

Biz, talihsiz insanlar, her şeyi pek güzel hissederiz de anlatmayı bir türlü beceremeyiz. bu yüzden kendimizden utanç duyar, kendimize kızarız ve yaşam her yandan üstümüze üstümüze gelir; bizi boğar, nefes almaya çalışırız ama, hissedip de anlatamadığımız düşünceler buna meydan vermez.

insan ne şekilde yaşarsa, o şekilde düşünür.

''Ben inanıyorum, bir zaman gelecek ki insanlar birbirlerine değerlendirici gözlerle bakacak, herkes birbirinin gözünde bir yıldız gibi parlayacak. Herkes birbirinin sesini güzel bir müzik gibi dinleyecektir. O gün gelecek.