Biz aptalların uğruna uğraşıp didindiği şey belki de her zaman hayalden başka bir nitelik taşımamıştı.

Ne yapalım, herkesin yazgısı kendine göredir, hiçbir yazgı da kolay katlanılır gibi değildir.

En mutsuz yaşamda bile yıldızın parladığı anlar, kum ve çakıl taşları arasında küçük çiçeklerin açtığı anlar vardır.

Her insan başkalarında rastlanmayan özelliklerle, başkalarında rastlanmayan nişanlarla donatılmıştır; her birinin kendi erdemleri ve her birinin kendi kusurları vardır, her birini bir "büyük günahı" vardır öte yandan.

Bir yerde memurluk yapmak, günü ve yılı belli zamanlara bölerek yaşamak, başkalarının sözünü dinlemek düşüncesi kadar iğrenç ve korkunç bulduğu başka bir şey yoktu.

Güç insanını güç yıkar, para insanını para; köle ruhlu insanı başkalarına kulluk etme, zevk insanını zevk çökertir.

Çünkü güçlü insan, gerçek bir içgüdünün ondan elde etmesini istediği şeyi hiç şaşmadan ele geçirir sonunda.

Bana karşı olmayan, benden yanadır!

Beden olarak her insan tektir, ruh olarak asla.

Çağdaş dünyamızda da öyle yapıtlar vardır ki, kişi ve karakter oyunun gerisinde, yazarın kendisi de pek fazla bilince varmaksızın, bir kişiler zenginliği sergilenmeye çalışılır.Bu görmek isteyenlerin söz konusu yapıtlardaki kişilere ayrı ayrı varlıklar değil, yüce bir bütünlüğün (yazar ruhunun diyelim) parçaları, tek bir bütünlüğün değişik yön ve cepheleri olarak bakmaya karar vermesi gerekir.