"Bir nefes kadar yakın ama dokunması imkânsız olduğunda, tam giderayak, bir kadının birden bire güzelleşivermesi, başkomiser bunun da bir nevi cinayet olduğunu anladı. Bahar gittikten sonra şöyle bir çevresine göz attı. Aylar sonra ilk defa evi bok götürdüğünün ayrımına vardı."

Zaten benim gibi görmüş geçirmiş adamlar için aşk ; bir genç kızın baştan çıkmak üzere olduğu anlarda başlar.

Her şeyin ilki bir parça büyülüdür...

Bu hayat denilen maskeli baloya seni sevmek için geldim.Bu şiirsiz dünyanın kalbi olmak için geldim.

Annem kırk yaşında.Bakmasını bilen gözler için hala güzel sayılır.Babamın durumuna göreyse muhteşem bir kadın. Yani altmış yaşındasın ,topalsın,tüpçüsün,amatör mafyasın,vur empatinin gözüne,aslında kimsenin iplediği yok seni bu dünyada... İşte böyle bir kadın,seni yine de ayakta tutabilir o zaman ,çevrene gururla bakmaya devam edebilirsin ,daha düşmemişsindir o kadar.

Gözde mühim olan budur zaten,irilik parlaklık değil yalınlık...

Okudukların yaşadıklarını değiştirir,değiştirmese bile farklı bir gözle görmeni sağlar.

devlet bana silah vermiş demiş ki beni koru ama ben devleti parçalamaya çalışan adama sıkamıyorum o silahı her gün yüz tane talimat geliyor sıkmayın diye kullandırmayacaksan niye verdin bana bu silahı Allah bana el vermiş tokadını Allahsıza at demiş bunlar niye tokat attın diye bana soruşturma açıyorlar ondan sonra memur bana surat yapıyor taban rahatsız ben arada kalıyorum

Unutmanın acısı, ayrılığın acısından farklı. Ayrılık hüzne yakın, unutmak kasvete yani birini er geç unutmaya mahkûm olduğunu bilmenin kasvetinden bahsediyorum. Belki de neden bahsettigimi bilmiyorum, sadece üzülüyorum, vasıfsız keder.

Beni bu çıkmazdan Yasemin kurtarabilirdi, o da düşünmek için biraz süre istedi. Yedi sene önce. Bazen amma düşündü diye düşünüyorum, daha çok gün batımlarında.