23 Temmuz 2002 günü Türkiye saatiyle 13.30'da, Dursun Amcanın, bir omzunda tüp diğer omzunda damacanayla merdiven çıkarken kalp krizi geçirdiğini rahatlıkla söyleyebilirim. Ayrıca babamın, "Durumu kritik," diyen başhekimi "O zaman siktir git kalp masajı yap, elektroşok ver şerefsiz," diye anında terslediğini de ekleyebilirim buna. Ardından "Dursun ölürse bu hastaneyi başınıza yıkarım lan!" diye de bağırmıştı. Bunun üzerine "Hoopp! Hiişş! Dayı mısın lan?" diye üstüne yürüyen güvenlik görevlileri babamı aralarına aldılar. Allah'tan Ocaktan elemanlar yetişti de babam haşat olmaktan kurtuldu.

...Keşke yaşarken tanışmış olsaydık. Yazık. Çok yazık. Gerçekten bana hitap eden bir martıydı. O martıyla arkadaş olmak isterdim. O martıyla uçmak isterdim. O martıyla vapurların peşine takılıp dans eder gibi sağa sola süzülmek isterdim. O martıyla sırf insanlar mutlu olsun diye, karnımız tok olduğu halde atılan simit parçalarını yemek isterdim. O martıyla çatılara tüneyip gün ağarırken ortalığı velveleye vermek isterdim. O martıyla gökyüzünün sessiz maviliğinde bir metronom çubuğu gibi alçalıp yükselmek isterdim. O martıyla deniz fenerlerinin üstünde döne döne uçmak isterdim. O martıyla köpüren dalgaların arasında evimizdeymiş gibi rahat ve telaşsız gezinmek isterdim. O martıyla akşamüstleri dalgakıranlara konmak ve geçip giden günleri düşünmek isterdim. O martıyla yağmura bakmak ve hayatımızdan sessiz sedasız çıkıp giden insanları özlemek isterdim. O martıyı öpmek isterdim, O martıyı öpmek isterdim dostum.

Her insanı seven birileri bulunur çünkü, budur dünyada kalan son adalet kırıntısı.

Belirsizlik denen şeyin de arzular üzerinde keskinleştirici bir etkisi olur genellikle.

..."bu insanlar acaba nereden alıyorlar bu hiçbir şey yapmadan bekleme kuvvetini," derdim, "bir dış dünya yokmuş gibi, hiçbir şeye ihtiyaçları yokmuş gibi nasıl yaşıyorlar acaba?" derdim.

Birini hiçliğe mahkum edersen elbette o senin her şeyin olmak isteyecektir.

Kendi içimizde sessiz ve korkunç mücadeleler vermiştik, kendi iç savaşlarımızın gazisiydik hepimiz, kendimize yenilip kabul etmiştik kendimizi ve kendimize boyun eğmiştik ve şimdi hiç kimseye boyun eğmeyecektik!

İçimi belli belirsiz bir hüzün kapladı,'' Kadınlar daha fazla zevk alıyorsa neden isteyen taraf hep biziz ? '' diye sordum.

Maddi bir kayıp olmadan manevi bir yükselişin imkanı yok. Yoga kurslarının aylık ücretlerine bakın en basitinden

İçimden bir şeyler kopup gitti onu öyle görünce, uzaya fırlatılan mekiklerden kopan parçalar gibi. Zaten böyle karşılaşmalar nerede sönmüş solmuş bir duygunuz varsa gelip bulur, yeniden canlandırırlar.