İnsanların özgürce yaşadığı bambaşka bir dünya var ki, Merkez'de yaşayanlar bunu henüz bilmiyorlar. Çünkü ben Merkez'de yaşamıyorum! Burası, liman kenti ve kıyı şeridi olduğu için, geleni gideni de, bilgi akışı da çok oluyor. Kıyı bölgeleri her zaman kara bölgelerinden birkaç adım öndedir. Ama bil ki, Merkez'de ki bu gidişat uzun sürmez. Yuna, gün gelecek herkes uyanacak.

Herşeyin başı, umuttur. Umudundan asla vazgeçme.

Kulağıma çarpan önce bir uğultuydu, sesi daha yükselttiğimde sözleri anlaşılır bir şarkı halini aldı: Adalet, özgürlük, haklara saygı isteriz Buna erişmek için ölümü göze aldık biz! Bu iki cümle ağızdan aynı anda tekrar ve tekrar söylendikçe bir mabetten yükselen sihirli bir dua gibi geliyordu kulağa... Hani kırk kere tekrar edildiğinde gerçekleşmesi beklenen büyülü sözler gibiydi. Bir an tüylerim diken diken oldu, gerçeğin değil de bir masalın içindeymişim gibi hissedip ürperdim

Tuhaf bir mahluktu insanoğlu. Belki de en büyük gücü, başka çıkar yol olmadığını hissettiğinde, araziye uyum sağlamasıydı.

Istikbal, anahtarı zaman olan, kapali bir kutuydu. (S.335 )

Zannettik ki sevdamızın gücüyle dünyanın bütün sacmalıklarına, ön yargılarına, adaletsizliğine kafa tutabiliriz.Meger yapamazmışız! (S.379 )

''Senin imkanlarına sahip olmayan insanlara, sahip olduklarınla sakın gösteriş yapma, Maço,'' demişti babam.'' Onları incitmekle kalmazsın, kıskançlığa da itersin.''

...Peşinden koştuğu gerçek zenginliğin, dış dünyanın görkemli vitrinlerinde değil de insanların iç alemlerinde bulunduğunu öğrenecekti.

"Dünya sizin yüreğinizde sakladığınız sorunlarla heba edilmeyecek kadar güzel."

Ben boşuna nefes tüketmişim. Sen bari tüketme. Çünkü kimse karşısındakini dinlemiyor, insan doğrularını ve yanlışlarını kendileri bulmak zorundalar."