Ne var ki, tahminlerle gerçekler her zaman örtüşmüyor ve bir şeyin olası görünmemesi, hiç olmayacak anlamına gelmiyor...

"Şanssız insanlar, haksızlığa uğrayanlar, yoksullar için üzüntü duyuyordun ve politika ya da ekonomiyi anlayamayacak, kapitalizmin çok az parası olanlar veya hiç olmayanlar üzerinde ne kadar ezici bir güç olduğunu kavrayamayacak kadar küçük olsan da, dünyanın adaletsiz olduğunu, bazılarının diğerlerinden daha çok acı çektiklerini, eşit sözcüğünün aslında görece bir anlamı olduğunu anlaman için başını kaldırıp çevrene bakman yeterdi..."

''Hepimiz kendimize yabancıyız, kim olduğumuzla ilgili algılarımız ise yalnızca başkalarının gözlerinin içinde yaşadığımız kadarıyla var...''

Üzerine gelen şey, her zaman sana baskı yapmış, ezmiş olan şey, dışarısı, yani hava, daha kesin belirtmek gerekirse çevreni saran hava içindeki senin bedenin. Tabanların yere basıyor, ama geri kalan her yanın havayla sarılmış; işte senin hikâyen orada, gövdende başlıyor ve her şey yine gövdende bitecek...

Adam "Unutma Charlie," demiş "işemek için hiçbir fırsatı kaçırma." Çağların bilgeliği işte böyle kuşaktan kuşağa aktarılıyor...

"Paul, sana söylemek istediğim bir şey var. Elli yedi yaşındayken kendimi yaşlı hissederdim. Şimdi yetmiş dördümde kendimi o zamankinden daha genç hissediyorum..."

Ben dört kişiyim... Bir, ben İki, içimdeki Üç, aynadaki Dört, kalbimdeki. Beni geç,... İçimdeki zaten deli, Kır aynadakini, Ya kalbimdeki..?

''Her gün yüzlerce hayal kurarsın ve hiç biri gerçek olmaz; ama bir gün bir gerçek yaşarsın, hiçbir hayale sığmaz...''

Siz buna konuşma diyorsunuz...Sanırım terim bu...Sözcükler çıkarlar, havaya uçarlar, bir an yaşarlar ve ölürler...

Sabah uyandığımda doğarım, gün boyunca büyürüm ve akşam yatarken ölürüm...