Neredeyse bütünüm dedim kendi kendime, neredeyse hazırım yeniden gerçek olmaya.

Bence önemsiz olan para konusunun nasıl olup da aralarını öylesine bozduğunu bir türlü anlayamazdım. Ama tabii, para hiçbir zaman yalnızca para demek değildir. Para her zaman daha başka şeyler demektir ve son sözü de hep o söyler.

Bence önemsiz olan para konusunun nasıl olup da aralarını öylesine bozduğunu bir türlü anlayamazdım. Ama tabii, para hiçbir zaman yalnızca para demek değildir. Para her zaman bir başka şeydir, her zaman daha başka şeyler demektir ve son sözü de hep o söyler.

Üzerine gelen şey, her zaman sana baskı yapmış, ezmiş olan şey, dışarısı, yani hava, daha kesin belirtmek gerekirse çevreni saran hava içindeki senin bedenin. Tabanların yere basıyor, ama geri kalan her yanın havayla sarılmış; işte senin hikâyen orada, gövdende başlıyor ve her şey yine gövdende bitecek.

Hepimiz kendimize yabancıyız, kim olduğumuzla ilgili algılarımız ise yalnızca başkalarının gözlerinin içinde yaşadığımız kadarıyla var.

Sadece iyiler kendi iyiliklerinden kuşku duyarlar, onları iyi yapan da budur zaten. Kötüler iyilik yaptıkları zaman bunu bilirler, iyiler ise hiç bilmezler. Ömürlerini başkalarını bağışlayarak tüketirler, ama kendilerini bir türlü bağışlayamazlar.

Daha sonra belki başka şeyler yaparım. Yani şair olmaktan vazgeçince. Eninde sonunda sözcüklerim tükenecek yani. Herkesin içinde bu kadar sözcük vardır. Ve sonra ne yapacağım? Sanırım bundan sonra itfaiyeci olmak istiyorum. Sonra doktor. Fark etmez. Yapmak istediğim en son şey ip cambazlığı. Çok yaşlandığımda ve başkaları gibi yürümeyi sonunda öğrendiğimde. İşte o zaman ipin üzerinde dans edeceğim ve insanlar şaşkına dönecekler. Küçük çocuklar bile. İşte benim istediğim bu. Ölene kadar ip üzerinde dans etmek."

Bir düşünce karşı düşünceyi getiriyordu aklıma,bu karşı düşünce ilk düşünceyi siler silmez üçüncü bir düşünce oluşup ikinciyi siliyordu.

Mucizeler olabileceğine kendimizi ikna edebilmek için,sanırım hepimiz hiç olmayacak şeylere inanırız.

Toplumun yas konusundaki acı veren protokolüne katlanmak zorunda kalmadım.İyi niyetliydi herkes elbette,arkadaşlarımdan uğrayan olursa içeri davet ediyordum,ama onların gözyaşları içinde sarılmalarının ve uzun,şaşkın suskunluklarının bana pek yararı olmuyordu.Yalnız kalmamın,günlerimi kendi içimdeki karanlıkta geçirmemin daha iyi olduğunu anlamıştım.