... Çocukluğun kendini saf bir biçimde
akışa bırakması ne güzeldi. Yiten bu işte! ..

Ölüme yaklaşırken hayvani bir kokuya bürünmesi, Plath'ın cansızlığa yönelme güdüsünün derinliğini sergiler bize; yaşam sembolü olan suya dokunma arzusundan vazgeçmiştir.

Plath'ın narin, incinebilir ruhani varlığı ve her şeyin sürekli kirlenişinin iç karartıcı bir şekilde farkında oluşu, onu ölüme sürüklemiştir.

Belki kendini yok etmek de bir kendini koruma girişimi, sevgi görmek için atılan bir çığlık, mutlu yaşama olasılığının aranışıdır.

Yabancıların en yakınıydın sen!

Eli uysal ?Tutuluyor? bir çocuk. İmgesi yok gizli camda ?aranınca? Hayvan deniz soluk alıyor bir insan sanki, ?veriyor? Soluk tenine çocuğun acı mavisini Kanı ürkek çocuk, bir çift papuç bırakıyor, Tek bir ölüm için. Nisan'82

Bir yaşamın bir düşe eklenmesiyle, bir düşün yaşamdan çıkarılmasının hiçbir ayrımı yok. Dilsiz şarkıcıları düşünüyorum da öylesine kendilerini kendi yağlarında kavuran varlıklar! Bıçaksız bıçaklıları, çölsüz çöllüleri, kumsuz kumluları?

Bir de körler var kuşkusuz, kuşsuz. Hep karanlıkta düşünürler.

Kentlerin havaalanlarından çok düşalanlarına gereksinimi var. Yeni düşalanları yapılmalı, olanlar restore edilmeli ya da tümden yok edilmeli.

Çıkış yolu mu? Arka pencere hangi gezegene açılır?