Gömütün kapağı hep açık, ölünceye dek - yaşadıkça uçuşan anları, düşünceyi ve duyumları bir bir atıyoruz içeri, sonra hiçbir şey biriktirilemez, üretilemez duruma geldiğinde kendimiz giriyoruz ve örtüyoruz kapağı üzerimize.

Öyle güzelsin ki kuş koysunlar yoluna.

Gittikçe soğuduğumu fark ediyorum ve bu bana hiç de sevinç vermiyor. Çünkü özün soğuması çok tehlikeli, başkalarıyla ilişkiyi yalıma veriyor, unutulan ben başkayı yakarak yeniden doğacakmış gibi... tersine devinim devinim, Phoenix. Utanç, utanç adına kızaran.

Ölürken kahkahamı ona bırakacağım.

Kentlerin havaalanlarından çok düş alanlarına gereksinimi var. Yeni düş alanları yapılmalı, onlar restore edilmeli ya da tümden yok edilmeli.

Bir tek güneşten utandım hayatımda (yalnızca)

Bal rengi acı dokumuzdan sızan sonsuz.

"Şiir, ölüm ve yaşam dolayısıyla, Şimdi ve daima açıktır" E.A.

"Sen geldin, benim deli köşemde durdun"

İnsanlar korunmaya ağlarlar
bu denli incelmeye karşı.
Saydamlaşan sözcükler ölüm habercileri sürüye,
Ürkeklikleri bundan, ketleri de.