Kız dediğin iffetinden tanınır.

Kendisini cennetin daha ilk sabahında, ilk anında bile Adem, cinnet aşkıyla şuurlu kulluk arasında emre amade buldu. Aşkın da aşkıydı bu.

Bir yanın karanlık senin bir yanın ışık. Bir yanın melek kanadı bir yanın şeytan ıslığı. Bir yanın çamur beden, bir yanın kutsal ruh. Bir yanın iyiliğe açık bir yanın iyiliğe kapalı.

Üç şey seçtiler cennetten çıkarmak için: Bir: Kelimeler. İki: Aşk. Üç: Annelik duygusu. Kelimeleri Adem yanına aldı, annelik duygusunu taşımak Havva'ya kaldı. Ama aşk çok ağırdı. ..... Yarısını Adem sırtlandı, aşkın yarısı Havva'ya kaldı.

rüyalarımda esirim oluşuyla hakikatimde efendim olması arasında tercih yapacak kadar zamanım olmadı.en derin noktasında okyanusun yüzüne bırakılan inci tanesinin dibe inmesi için geçmesi gereken zaman kadar hızlı,bir o kadar da sakin oldu onu sevişim.gri gökten deniz üzerine dökülüşüne kimsenin hayret etmediği bir kar tanesi kadar kolay bir kaderle girdi benim hayatıma.söz geçiremediğim düşünceme kendimi hiç düşünmeden terk ettim...

Bütün yaşadıklarımı yok etmek için attım bütün defterlerimi ateşe...Kalbim kalmasaydı geriye, yaşanmamış bir aşk olacaktı bu... Kalbimi yakamadım...

Ne yazıda, ne aşkta, ne acıda... Kalbin de daha ileriye gidemediği bir yer var.

Ben yazdıklarımı çoktan yaktım. Bundan sonrası ateşi harlamak olsun. Bundan sonrası yeni bir şey söylemek için düne bakmamak olsun?

Nasıl sevdiyse öyle sevildi zannetti. Ama nerden bilebilirdi ki? Nerden bilsindi?

?Ama kader diye bir şey vardı ve şu lacivert halıyı ören el gibi belli ki düğüm üstüne düğüm atıyordu?