Onu düşününce içinde harlı bir nefes yanaklarına doğru yükseliyordu...

Bir kadının en büyük erdemi isminden az bahsedilmesiydi ona göre ve ismini korumak kız kısmının en önemli vazifesiydi...

evindeki en büyük ayna işte şu yarım aynaydı ve aynalarla arasında su sızmayanlardan hiç hazzetmezdi. ona göre, aynalar hiç tekin şeyler sayılmazdı. insanı olduğu gibi gösterse de canını, ruhunu yansıtmayan bu yüzeylerin önünde fazla uğraşması da hayra alâmet değildi...

kendi hayran kaldıkları görüntülerini göstermek de isterlerdi ve bunun için en uygun ayna da bir erkeğin hayran hayran bakan gözlerinden başka bir şey değildi...

...kalbinde taş gibi bir acının ağırlığıyla yaşadığından olacak gözlerinde daima kederli bir bakış asılıydı. hep aynı gözlerle bakardı hayata: kazalı belâlı yolları kazasız belâsız atlatmayı, eylemekten çok eylememeyi başaranların çorak bakışı. yaşanmamıştan çıkarılan gururun acı tacı...

... bir anlık göz kırpma mesafesini dünyanın en harkulâde ve uzun olayı gibi seyretti o sebeple. baharlarını saçması için bir şey yapmasına gerek yoktu bu kumral başın...

hangi ateş sonsuza kadar yanmış ki? biraz tüter sonra sönersin.

Allah şahit, seni on iki yaş altı bir çocuğun masumiyetiyle sevdim. namahremim değildin diye öptüm gözlerinden. gözlerimden öpme ayrılmayalım, niye demedin?

aşka düştüğü besbelliymiş ölmekten korkanların. oysa ben ölmekten korkmuyorum. söyle bana, ben niye korkmuyorum?

Onu düşününce içinde harlı bir nefes yanaklarına doğru yükseliyordu...