Bilirsiniz, reddedilen erkekler hiç vazgeçmezler.

Zaten hayatım ne zamandır görmediklerimle dolu. Bu da bir ıssızlık çeşidi.

Yanılsama dediğimiz şey de sonuçta bazı gerçeklerin toplamı değil midir?

Diyorum ya, film sahneleri, güçlerini hayatın yetmediği yerlerden alırlar.

Neden herkes kendi yaşam deneyiminde, şimdi ulaşmış olduğu yeri, insanlığın geldiği son nokta sanır?

Gerçek zaferlerin yalanlarla kazanıldığını unutmuşum.

Tartışmalarda gerçekten kazanan ve kaybeden varsa, bunlar hiçbir zaman sözcükler ya da fikirler değil, hayatlardır. Hayatlar kazanır, hayatlar kaybeder.

İyi kadın olmak zordur. İyi kadın kalmak daha da zordur. Kadınlar erkeklere oranla, iyi kalmak için bile, daha fazla çaba sarf etmek zorundadırlar. Çünkü kadınların ?seçilmek? gibi bir dertleri vardır. Hayatları boyunca, hep bir erkekler jürisinin karşısında çeşitli yarışmalara katılır ve ?diğer yarışmacı arkadaşlara başarılar dilerler?. Bu duygu çeşitli hünerlerini artırır belki, ama yalnızca güvenlerini değil, zamanla içlerini de azaltır.

Bazı kadınlar hiç yanılmadan büyümeyi becerirler. İmrenilecek şey!

Erkeklerin çoğu kadınlarla konuşmanın güçlüğünden söz ederken, kadınların birbirleriyle konuşabildiklerini sanırlar. Ne yanılgı! Kadınlar birbirlerini ve sorunlarını iyi tanırlar sadece, konuşmak başka bir şeydir.