Ama biliyor musunuz en büyük ikilem nedir? Okudukça öğrenirsiniz. Öğrendikçe artık sizi büyüleyen şeyler azalır. O günlerde dinlediğimiz bir şarkıda söylendiği gibi, ''bilgi, ölümcül bir dosttur...''

Söyleyebilseydim ona, onu sevmek; Karanlık bir suya girerken duyduğumuz ürperti gibiydi.

Bitmesin diye bir kitabın son sayfalarında durup bütün hikayeyi yeniden, yeniden hatırlamak gibiydi.

Çocuklar bir hayal dünyasında yaşar ama aslında hepimizden fazla gerçekçidirler. Ne yapmak istediklerini bilmediklerinden ağlarlar. Kafaları karıştığında, hayalle gerçek birleşmediğinde mutsuz olurlar. Tıpkı bizim gibi. Ama onlar buna katlanmak gerektiğini bilmezler. Bunu öğrendiğimiz zaman büyümüş oluruz...

''Bazen insanların hayatını en çok sevdikleri altüst eder.''

Akıl gerçeği görür de, kalbin gözü yoktur.

bazen bir coğrafyanın saati, orada yaşayan herkesin saatiyle aynı olmaz...

Diller birbirinden farklıdır ama duyguları anlatırken birbirine benzer. İnançlar birbirinden farklı görünür ama aslında çoğu kez ortaktır. Bir ülkenin şarkısını başka bir ülkede dinleyen insanlar da ağlayabilir.

Kimbilir, belki de bazen doğru olan, unutmaktır.

Erkekler bir kadının hayatına girmeyi zor sanırlar, aslında bir kadının hayatından çıkmak zordur.