Ne zamandır unuttuğum bir duygu... Adı yok. Hüzünle, özlemle, mutlulukla, heyecan ve kaygıyla karışan garip bir duygu...

Bunca yıldan sonra, bunca yoldan sonra, bütün o kaçışların, uzaklara gidişin, sonsuz arayışın sonunda aslında hep aynı yere döndüm. Oradayken başka yerlerde olmak istedim, gittiğim yerlerdeyse hep orada olduğumu hissettim. Sanki yer çekimi gibi garip, anlatılması zor bir güç beni yeniden oraya çekti her seferinde... Çıkıp başka bir yere gitmeye çalıştığım kendi içime.. Çocukluğuma..

Bütün bu kaçışın, çoğu zaman ne olduğunu bilmediğimiz arayışın, sayısız insan ve görüntünün, evlerin, odaların, renklerin, semtlerin, kentlerin, gülüşlerin, ağlayışların, yalnızlıkların ve kalabalığın, rüyaların, bıkkınlığın ve coşkunun, umutların ve düş kırıklıklarının, kimi, zaman sislerin içinde kaybolurken kimi zaman bir gün doğumunda, sanki belleğinin bütün karmaşası silinmiş, berraklaşmış gibi hissederken, bütün bu rastlantıların, anladığımızı sandığımız ama çoğu kez hiç anlamadığımız şeylerin ardından geri geldiğimde, her yerde ve burada, gerçekte aradığımız neyse, artık onu bulamayacağımızı biliyorum.

...çoğu insan bir kitaptan herkesin aynı şeyi anladığını sanır ama öyle değildir. Her kitap, her dokunuşta herkese başka şeyler anlatır.

Okuduğum kitaplarda asıl ilgimi çekense anlattıkları öyküler değil, onları nasıl anlattıklarıydı. Çünkü aslına bakarsanız çoğu kitap birbirine benzer ve çoğu kez aynı şeyleri anlatır.

Birileri daha büyük evlerde otururken ötekiler daha küçük evlerde oturuyor,herkes daha büyük bir evde oturmak için çabalıyor ama sonunda herkes ancak kendi sığacağı kadar küçük bir toprak parçasına gömülüp unutuluyor.

Onu gördüm ve içimde bir şarkı çaldı. Onu gördüm ve aklıma ilk gelen şey çocukluğum oldu. Onu gördüm ve sanki içimdeki fırtına dindi. Gördüm ve daha önce bana birşey anlatamayan şiirler bir anlam kazandı. Sanki kapı çalınıp çocukluk arkadaşınız yıllar sonra tekrar çıkagelmis gibi... Unuttugunuz bir anıyı bulmak gibi....

Sen burada, adada yaşamanın ne demek olduğunu bilir misin? Bilmezsin. Gece oturup denize bakarsın. Karanlık. Dipsiz, uçsuz bucaksız bir karanlık. Kimsen yokmuş gibi. Dünyanın bir yerinde unutulmuş gibi.

...çok daha önemli, çok daha etkili sayısız şey silinip gidiyor da o kısacık an kalıyor. Anlayamadığınız, nedenini bulamadığınız, kaynağını bilmediğiniz ve başa çıkamadığınız o güçlü duygu...

Gündüzdü ama karanlıktı. Yüksek sesle bir şarkı çalıyordu ama her yer çok sessizdi. Çok uzaktaydım ama oradaydım. Yanlızca ikimizdik ama sanki kalabalığın ortasındaydık. Üşüyordum ama cok sıcaktı.