"Güzelliklerinden başka yatırımları olmayan kadınları düşünüyorum. Özellikle onlar için bu dönemin ne kadar dayanılmaz olabileceğini. Dış görünümünden başka hiçbir şeyleri olmadığını ve bu parlak kabuğun kuruyup dökülmekte olduğunu fark ettiklerinde hayatları nasıl da acıklı ve zor hale gelecek..."

Aşkın kırmızı, sadakatin beyaz, aldanmanın kara olmadığını gördüm sonunda ve dünyadaki düzenin aldatmaca olduğunu öğrendim. Kim diyor yeşil umudun rengidir diye..? Nasılda uyduruyorlar..! Her şey karanlık bir kıstırılmışlıktan ibaretken şehir beni nasıl avutsun..!

Yaşamak tasarlanmış ve ertelenmiş bütün ölümlerdir belki de...

Birilerinin kendi hayat tarzını savunması anlaşılır bir şey ama kendilerinde bunu herkese ve her türlü hayat biçimine dayatma hakkını görmeleri korkunç bir şey...

... Koşullar ne olursa olsun bizim de başkalarının tekrarı olduğumuzu düşündüm...

Hiç kimse olduğunu sandığı kişi değildir. Az çok doğru, daha çok da yanlış görürler , hep yabancıdır yüzümüz aynalarda...

Ben daha doğmadım, şu an kendime gebeyim, doğduğumu göreceksin...

Ama iyiyim, mutluluk denen şeyi abartmaktan vazgeçtim. Sonuçta insan kalbi küçücük ve içine pek az şey sığıyor...

Nereden başlamalı..? Bugünümden mi..? İşe yaramaz, hayır. Bence insan kim olduğunu ancak geçmişine, geçtiği yola bakarak öğrenebilir...

Bir sırt çantasıyla yollara düşmek, dünyanın sokaklarını arşınlamak, gitmek, durmadan gitmekti hayalim...