''Elleri titreyerek bir sigara yaktı.Ellerine acıdım.Bir zamanlar o kadar çok sevdiğim ellerine acır olmam içimi sızlattı.''

''Çok yorgundum.Konuşmaya başlayan hiçbir zaman ben olamam artık diye düşünmüştüm.Çevremle bütün bağlarım kopuktu uzun zamandır.Dertlerimi anlatmaya değer bulduğum tek insan kalmamıştı.Kullanmaya gereksinim duyduğum tek sözcük yoktu.Ne olacağımızı düşünmekten bezmiştim.Kendime ait, tepe tepe kullanacağım bir mutsuzluk ve tek başıma yaşamam gereken bir yalnızlıktı tek istediğim.''

Sonra o mağrur dağlar. Suskun, görmüş geçirmiş kızıl, kara çileli topraklar ki kalbimi kaptırmış olduğumdan ben de o çilenin gönüllü bir parçasıyım artık...

Harcanmış bir güzellik, savrulmuş bir hayat. Aşk bu derece sakatlayabilir mi insanı? Bazen.

Kaybolmuş bir hayatın gölgesiyim. Silik, baş aşağı görünüyorum!

Kaybolmuş bir hayatın gölgesiyim. Silik, baş aşağı görünüyorum!

Onunla kaybedilmiş bir masumiyeti yeniden bulmayı deneyeceğim. Ölüme benzer bir özgürlük olacak bu belki de. Çünkü dünya düşlerime pek uygun düşmüyor.

Onunla kaybedilmiş bir masumiyeti yeniden bulmayı deneyeceğim. Ölüme benzer bir özgürlük olacak bu belki de. Çünkü dünya düşlerime pek uygun düşmüyor.

insandan geriye adlar başkalarının anılarındaki silik görüntüler bir takım ruhsuz fotoğraflar kalıyor, bir süre sonra taşıyıcılarıyla birlikte onlar da büsbütün kaybolup gidiyordu

Kendimi dünyadan yalıtılmış, bilmediğim bir oyunun içine zorla itilmiş gibi hissediyorum.