Ona duyduğum sevgi içimin bir yerlerinde duruyor onunla geçirdiğim her güne tanıklık eden çizgiler, bir taşın yaşını belirleyen desenler gibi beynimin kıvrımlarında kayıtlı duruyor. Gözlerimde, ellerimde, yüzümün çizgilerinde duruyor ve tenimi acıtıyor.

Bütün bunları unuttuğumu sanıyordum, Unutmuş olmalıydım. Uzun mesafeler sessiz rüyalarla geçirilir. Dikenler arasından yürüyerek insan, unutmak zorundadır. ama bu unutmanın kendisi değildir. Unutmak yoktur. Kimse sözünü etmese de.

Gözüme o kadar ulaşılmaz görünüyor ki, yola çıkmadan yolun uzunluğundan yoruluyorum.

Gece düşüncelerim her zaman gün ışığıyla parçalanıp dağılma, gülünçlüğe, aptallığa varma zayıflığını taşıdılar zaten.

Yani bir sabah içinde bir yoksunlukla, unuttuğunu sandığın ama yalnızca uykuya bırakmış olduğunu fark ettiğin bir yığın özlemle uyanıyorsun ve... Aşık olduğun yanılsamasına kapılıyorsun.

Bir beklediğim vardı. Neredeydi, ne zamandı... Onu benden kim aldı, kim unutturdu. Şimdi ne hatırlattı ?

İnatla tutunduğun, ana hatları aceleyle çizilmiş derinliksiz bir manzarayı çağrıştıran anılarda büyüsünü yitirdi giderek. Penceremin önünden ağır ağır geçen günler, saatler yordu onları. Özlenenin yüz çizgileri belirginsizleşti. Andını andığımda, ellerinin, dudaklarının, saçının ve sırtının biçiminin nasıl olduğunu soruyorum kendime artık ve belli belirsiz birini sevmiş olduğum duygusuyla büyük, boş bir alanda amaçsız dolaşıyorum. Biliyorum kaybedileni asıl öldüren budur.

Gözlerini hatırlıyorum. Onlarda ne gördüğümü anlayabilmem uzun sürdü.

"Kimsin sen? Kendinle ilgili yargıların gerçeği yansıtamaz. Kendine dıştan, dikkatli bir gözlemcinin bakışıyla bakamadığın sürece yanılırsın. İnsanın kendi varlığına ilişkin düşüncesi tarafsız ve somut olamaz. Belki de en az tanıdığımız kendi benimizdir. Her anlamda aynalara yansıyan görüntümüz bile biz değiliz. Çoğu kez boşluğa bakarız çünkü. Aynada gördüğümüz, görmeyi istediğimiz biridir bu yüzden."

İçinde yaşadığımız bu yabanıl dünyayı yorumlama çabası olmalıdır yazmak eyleminin asıl amacı. Yazmak bütün karmaşıklığı ve zalimliğiyle yaşamın ta kendisini anlatabilirsen anlam taşır."