Sonra, o an. Bir kez daha yinelenmeyecek olsa da sonsuza kadar sürecek ne muhteşem bir hayali kucaklaşmaydı o!

Sonra, o an. Bir kez daha yinelenmeyecek olsa da sonsuza kadar sürecek ne muhteşem bir hayali kucaklaşmaydı o!

ne toprak kavgasıdır bu, ne din, ne iman. ne alınacak var, ne verilecek. ne düşmandır, ne talan. nasıl bir çlılgınlık ki bunlar hiç mi sevmemişlerdir insanı,kuşu böceği, uçanı koşanı, suyu, toprağı, yağmuru, güneşi, otu çiçeği? sevmemişlerdir midir ki el vurur ateş salarlar? kimdir bunlar ki kimi kimin üstüne salar?

o çarşafla gezip tırnaklarının ucunu göstermeyen, peçe takan ya da yüzlerini şemsiyelerle gizleyen kadınlar neler yapmamıştı ki tanrı'nın gözüne girmek için çarşafın karanlığına sığınmak yetecek mi sanıyorlardı?

"Acıyan bir yerlerim olup olmadığını anlamak ister gibi yokluyorum içimi. Hiçbir sızı yok. Geçmişin ağırlığı yok üstümde. Yolunca yordamınca unutmuşum unutulması gerekenleri. "

Çocuk yapmamalı insanlar. Sevgisiz, yalnız çocuklar yaratmamalı.

Zaman, içinde yaşadığımız bir akarsudur; bizi alıp ya ileriye doğru götürür ya da boğup öldürür.

Zaman yazgısallığın dışında gelişen bir rastlantılar, etkileşimler ve durumlar sürecidir.

"İnsan yanlış yerden hayata başlamışsa, neyi tutsa elinde kalıyordu."

...Saçımın tek bir telini bileşimdi daha iyi tanıyor değilim ve kendime eskiye oranla tek bir adım bile yaklaşmadım.Arkamdan hep meçhul bir kadın izledi beni,bir başka meçhul kadınla birleşmek üzere.