Fert için bir tek selamet yolu var, o da Vehbi Dede gibi dünyayı Allah'ın gelip geçen bir rüyası telakki etmek.

Herifin kalbi kadın gibi... Kafası öyle. Devlet, hükümet, siyaset, padişah... Bunlardan bir şey anlamıyor. Karşıma aldım, konuştum. Karınca kadar ehemmiyeti olmadığını kafasına sokmaya çalıştım. Fert bir buğday tanesi, hükümet ve devlet bir değirmen... Onlar her taneyi ezer, istediği şekle sokar. Garbı taklide başlayalı, çürük fikirlerini kendimize mal etmeye yelteneli bu hikmeti unutuyoruz. Sözüme mim yapıştırın, beyefendi. Farzı muhal olarak Genç Türkler bir gün hükümete gelseler, onlar da bizim kadar, belki bizden fazla ferdi ezecekler!

Aşk ahlakı! Kim bilir belki istikbalde insan müesseselerinin nazımı o olur... İnşallah olsun.

Ağzını açtı ve sövdü. Uzun, kafiyeli, mutantan bir küfür silsilesi: Çoluk çocuk, kadın, ihtiyar, sürü sürü çaresizleri, kimsesizleri seher vakti Şevket'i Derya'ya sürükleyenlere, kara çarşaflı matem kümesinin evladını, ayalini, babasını, kardeşini dünyanın dört bucağına saman çöpü gibi dağıtanlara; ev bark yıkmayı, ocak söndürmeyi iş edinip onunla para kazananlara!

Dünyaya insanları hakim kıldığı için Allah?a sitem eden meleklerin ağzından söylüyor.

Muammilme Hanım, namus kadının yüzünü açıp açmamasında değildir. Din de peçe demek değildir.

- Bu toprak benim toprağım, bu kasaba benim kasabam, bunu sev, bunu muhafaza et, dedi. Bir an kesilen nefesini fısıldar gibi ilave etti:
- İstediğin zaman seninim, istediğin yolda yürürüm.

Toprağınız toprağım, eviniz evim; burası için, bu diyarın çocukları için bir ana, bir ışık olacağım ve hiçbir şeyden korkmayacağım; vallahi ve billahi!

Refik Bey, insanın özel olarak kendisinin olacak şey; ancak bir çocuk olabilir. Ne diyorum? İnsan değil, kadının demeli. Çünkü her erkeğin benim dediği ve münhasıran onun olan bir anası, kızı, kardeşi, sevgilisi, bir kadını vardır. Kadının öyle değildir. Hiçbir kadının benim diyebileceği bir erkek yoktur, yalnız çocuğu vardır. Ve çocuğu hususiyle bir şahsiyete malik olmadan onundur. Sonra çocuğunun çocuğu, hep çocuklar!

Ey ulu Tanrı! Bir an için Türk'ün sesini dinle! Sana İbrahim'in İsmai'i kurban ettiği günlerden beri hangi millet senin takdis ettiği istiklal ve senin verdiğin aziz iman için bu kadar ebedi bir meşakkat ve işkence içinde daima gözlerinde iman şulesiyle senin için öldü?
-sayfa 55-