Sorarlarsa, 'Ne iş yaptın bu dünyada?' diye, rahatça verebilirim yanıtını: Yalnız kaldım. Kalabildim! Altı milyar insanın arasında doğdum. Ve hiçbirine çarpmadan geçtim aralarından...

Her şeyi bildiğim için vasiyetim tek bir cümle olacaktı: "Beni yüzüstü gömün. Çünkü yeterince gördüm!"

Ama kim kimi kurtarabimişti şimdiye kadar? Beni kim kurtaracaktı? "Kurtuluş" dedim. "Ankara'da bir mahalle." fazlası değil. Belki bir de Bob Marley'in en iyi şarkısı. Daha fazla düşünmeye gerek yok. Adı her yerde kendisi yok!

Çünkü dünyanın en çabuk geçen, geçer geçmez de en hızlı yakalanılan hastalığına sahipti: Umut.

- Unutma, ecele kadar senin imtihanın Cüzi halinden utan külli olandan sakın Belki nefsini müdafaa için can alacaksın Ama kendine asla kıymayacaksın Madem varsın o zaman kalacaksın Hayatta ve huzurda Ne zulüm ne küfür ne de zina lntihardır şu küre-i arzda en beter günah Kime aittir nefesin, bilmez misin? Toprağa girene kadar üstünde secde etmez misin? Ne yalan ne riya ne de şehvet lntihardır, Allah'a tek ihanet Nasıl, gel, denmeden gelemediysen Git, denmeden gitmeyeceksin Olur da başına buyruk kesilir ve kendi ipini kendin çekersen Kömürden kara bir boşlukta silinirsin Velhasıl, ecele kadar imtihanında ilk zaferin Ecele kadar sabretmektir, bunu bilesin...

Çünkü eğer bu dünyada bir yerlerde, insanlar çocukları bombalıyorsa, bunu bilmeye gerek yoktu. O dünya zaten yanmış çocuk eti kokardı. Eğer bir yerlerde, başka çocuklar açlıktan geberip gidiyorsa, bunu da bilmeye gerek yoktu. O dünyanın zaten açlıktan nefesi kokardı.

Unutma, ecele kadar senin imtihanın
Cüzi halinden utan külli olandan sakın
Belki nefsini müdafaa için can alacaksın
Ama kendine asla kıymayacaksın

Madem varsın o zaman kalacaksın
Hayatta ve huzurda
Ne zulüm ne küfür ne de zina
İntihardır şu küre-i arzda en beter günah
Kime aittir nefesin, bilmez misin?
Toprağa girene kadar üstünde secde etmez misin?
Ne yalan ne riya ne de şehvet
İntihardır, Allah'a tek ihanet

Nasıl, gel, denmeden gelemediysen
Git, denmeden gitmeyeceksin
Olur da başına buyruk kesilir ve kendi ipini kendin çekersen
Kömürden kara bir boşlukta silinirsin

Velhasıl, ecele kadar imtihanında ilk zaferin
Ecele kadar sabretmektir, bunu bilesin...

Gelecek, geçmişin merhametine kalmıştır ve insan, ikisinin arasında bir kurbandır.

Belki de en korkunç şiddet buydu: durmak. İnsan kaçarken başkasının, dururken kendi kanında boğulur. İnsanın kendine biçtiği cezadan daha acı olanı yoktur.

Acı, insanın hayat tarlasında biçtiği buğdaylardan pişirdiği ekmektir.