"Ama sudan hiç çıkılmaz. Kıyı diye bir şey yoktur. Tek kıyı, intihar.

Ingiliz madenci oğlunun klasik oykusü: Anne üşüyorum, sobayı yakamaz misın? - Kömürümüz yok. - Neden? - Çünkü baban işsiz kaldı. - Neden? - Fazla kömür olduğu için

"Uyuyamayan, uykusuzluk hastalığı çeken kişiler, karanlığın getirdiği sınırsız özgürlük ve gerçeklikle baş edemeyen kişilerdir aynı zamanda. Bu insanlar, gün boyunca, her şeyi izlemekle oyalanırlar. Oysa gece artık izlenecek bir şey yoktur."

Konuşmak, "geçici bir ölümsüzlük" peşinde boşu boşuna koşmaktır. "Ben varım" çığlığıdır bu. Sessizlik, zamanla ve sonsuzlukla olan ilişkimizin bilincidir. Aynı zamanda hem sonsuzluktur, hem de bir toz zerreciği.

Sessizlik bizi ürkütüyor. Sessizliği denetleyemiyoruz.

Yatılı okula gittikten birkaç ay sonra kedimin öldüğünü öğrenince anladım yalnızlıktan, sevgisizlikten ölünebileceğini.

...yaşamın amacı,ölünceye kadar yaşamaktır.

"Yaşam, aşk uğruna inanç ve davranışlarını tümüyle değiştiren kişilerle doludur."

Duygu ve düşüncelerimizle kendimizi hayatın akışına bırakarak kendimizi ?bulabiliriz? ancak. Bu, kendini kaderin rüzgârına ya da kısmetin eline bırakmak demek değildir. Asla. Yola çıkmadan önce ihtiyar denizcilerle konuşmalı, rüzgârlara kulak vererek onları tanımalı, sabırla tekneyi hazırlamalıyız. Sonra da engin deniz.

Sözcükler bizi kör eder.