Bir süre yürüdükten sonra Zerdüşt, şöyle demeye başladı: Yüreğim parçalanıyor, içinde bulunduğun tehlikeleri, sözlerinden daha iyi anlatıyor bana gözlerin...

" Ben bu kulaklara göre ağız değilim. "

" İnsan ancak kendi hayatı ve kendi içini yaşar. Bana benim olmayandan başka ne düşebilir? Benim olan bana döner, sonunda bana döner. "

"İyi uyku uğruna tüm gün uyanık kalmak gerekir. "

?ben size üstinsanı öğretiyorum. aşılması gereken bir varlıktır insan."

" Saygı ve utanç duymalı uykunun karşısında! işin başı budur! ve kötü uyuyanların ve geceleri uyanık duranların yolundan çekilin! "

" On kez yine barışmalısın kendinle: çünkü alt etme acıdır ve kötü uyur barışmayan. On gerçek bulmalısın günde, yoksa gece de ararsın gerçeği ve canın aç kalır. On kez gülmelisin günde ve sevinmelisin: yoksa miden, o dert babası, gece seni tedirgin eder. Bunu bilen azdır: İyi uyumak için kişide bütün erdemlerin bulunması gerekir. Yalan yere tanıklık mı edeceğim? Zina mı edeceğim? Komşumun hizmetçisine göz mü dikeceğim? Bütün bunlar uykuya iyi gelmez. "

" Ne çok şerefim olsun isterim, ne de çok hazinem: Bunlar safra kabartırlar. Ama iyi bir adın ve küçük bir hazinen olmazsa iyi uyunmaz. "

" Zerdüşt bilgenin bu dediklerini işitince için için güldü. çünkü içine bir ışık doğmuştu. Ve şöyle dedi gönlüne: Bence soytarının biri bu kırk düşünceli bilge: Ama uyumayı iyi biliyor sanırım. "

"Tanrıyı seviyorum şimdi; insanları değil. İnsan fazlasıyla kusurlu bir varlık çünkü. Bence insanları sevmek felaketim olurdu. "