Birçok insan çok geç ölürken, bazıları çok erken ölür. Bir söz vardı: "Zamanında öl." diye. Bu daha yabancı geliyor herkese. Zerdüşt: "Zamanında öl." der ve bunu önerir. Hiçbir zaman, zamanında yaşayamayan, zamanında nasıl ölsün?
Keşke hiç doğmasaydı gereksiz kişiler...

İçinde boğulabileceğimiz deniz nerede? Böyle dert yanıyoruz. Gerçekten biz artık ölemeyecek kadar yorgunuz. Şimdi artık uyanık duruyor ve mezar boşluklarında yaşamaya devam ediyoruz.

Arzın bir kabuğu vardı ve bu kabukların da hastalıkları vardır. Örneğin bu hastalıklardan birinin adı insandır.

Kış, o zorlu dost evime geldi. Onun dostça el sıkışından ellerim mosmor.
Bu zorlu dosta saygı duyarım. Fakat onu yalnız bırakmayı severim. Ondan kaçarım. İyi koşulursa ondan uzaklaşılabilir!
Sıcak ayak ve sıcak fikirlerle rüzgârın sakin olduğu yere, zeytin dağımın güneş köşesine koşuyorum.
Buradan zorlu dostuma gülümsüyorum. Evimdeki sinekleri temizlediği ve bir sürü küçük gürültüleri susturduğu için onunla aram iyi.
O, bir sivrisineğin şarkı söylemesinden hiç hoşlanmaz. Sokakları öyle tenhalaştırır ki gece ay ışığını korku alır.
Kış, sert bir konuktur. Ona saygı duyarım. Cilveli kızlar gibi şişkin göbekli ateş putuna tapmam.
Bir parça diş takırdatmak putlara tapmaktan iyidir! Benim tarzım bu. Dumanı üstünde karanlık ateş putlarına pek kızarım.
Her günüme bir şakayla başlarım. Bir soğuk duşla kışı alaya alırım. Benim azılı ev dostum buna pek homurdanır.
(...)
Derinliğim ve son irademi kimse görmesin diye, uzun ve aydınlık susmayı keşfettim.
Nice akıllar gördüm: İçleri kimse görmesin diye çehrelerini karartırlar!
Fakat asıl bunları daha kurnaz güvensizler ve çıkarcılar sarar ve en gizli sırlarını çalarlar!
Hele aydınlar, uyanıklar, şeffaflar, bence en usta susucu bunlardır: Dipleri o kadar derindir ki en berrak su bile onları meydana çıkaramaz.
Ey kar sakallı suskun kış göğü! Ey üstümdeki yuvarlak gözlü akbaş! Ey ruhum ve irademin göksel işareti!
Altın yutmuş birisi gibi ruhumu açmasınlar diye gizlenmeye mecbur değil miyim?
(...)
Ruhumun en uygun cesaret ve iyi niyeti odur ki kışını ve buz fırtınalarını gizlemez; o, soğuk kabarcıklarını da saklamaz.
Birisinin yalnızlığı hastanın kaçmasıdır. Ötekinin yalnızlığı hastadan kaçmadır.
Çevremdeki bütün bu şaşı afacanlar varsın kış soğuğundan dişlerimin takırdadığını ve içimi çektiğimi işitsinler. Bu iç çekmesi ve diş takırdatmasıyla onların ısıtılmış odalarından da kaçarım.
Ellerimdeki soğuk kabarcıklarımdan bana acısınlar ve benimle beraber iç çeksinler. "Aklın ışığından dönüyoruz" diye sızlansınlar.
Bu aralık çıplak ayakla zeytin dağının üstünde dolaşıp duruyorum. Zeytin dağının güneşli köşesinde şarkı söylüyor ve bütün acımalarla alay ediyorum.

Gerçekten, insan kirli bir nehirdir. Kirli bir nehri kirlenmeden içine alabilmek için bir insanın deniz olması gerekir.

Hiç kimse bir şeyden zaten bildiğinden çoğunu çıkarıp alamaz.
Kadın erkekten ölçülmez derecede daha kötüdür, daha da akıllıdır. bir çeşit yozlaşmadır kadında iyilik.

Zayıflıktan doğan hıncın zararı, zayıfın kendine dokunur en çok.
Öç ve hınç duyguları zayıflıktan nasıl ayrılamazsa saldırganlık tutkusu da öyle ayrılamaz güçten. Örneğin kadın öç güdücüdür. Başkasının acısına duyarlılığı gibi, bu da zayıflığından gelir.

Fısıldanan sözlerdir fırtınaları getiren. Güvercin ayaklarıyla gelen düşünceler yönetir dünyayı.

Kendini bilgiye adayan için yalnız düşmanını sevmek yetmez; dostuna da kin duyabilmelidir.

En kaba söz, en kaba mektup bile susmaktan daha yüreklicedir, dürüstçedir. susanlar hemen her zaman içten gelen incelikten nezaketten yoksundurlar. Bir itirazdır sanki. Yutmak zorunlu olarak kötü kılar kişiyi, mideyi bile bozar. Susanların hepsi de sindirim bozukluğu çekerler.

"Öyle kolay sanat değildir uyumak,onun uğruna bütün gün uyanık durmak gerek.."

Özgür değilsin henüz, hala aramaktasın özgürlüğünü. Uykusuz ve aşırı uyanık yapmış seni bu arayış.

"Ben hedefime varmak istiyorum, ben kendi yolumda yürüyorum. Gecikenler ve mızmızların üzerinden atlayıp geçeceğim. Böylece benim yürüyüşüm, onların batışı olacak."