Telafisi en güç şey dikkatsizlik sonucu kırılan kalplerdir..

?Çünkü büyüdükçe arzularım küçüldü, şaşkınlıklarım küçüldü, beklentilerim küçüldü. Büyüdükçe öyle bir küçüldüm ki içimde taşacak bir şey kalmadı. Büyümenin bir bedeli varsa işte bu, yarım metre uzadım, yirmi kilo aldım ve dünyadan vazgeçtim.?

Her insanı seven birileri bulunur çünkü, budur dünyada kalan son adalet kırıntısı. S.23

Yeterince soru sorulmadı mı bu güne kadar , her şey yeterince sorgulanıp kurcalanmadı mı ? Birileri de çıkıp şu tepemizde dolaşan katrilyonlarca sorunun üzerine iki kazık soru da biz ekledik demese,hatta yeter lan dese,o sorulardan en azından bir-ikisine,insaniyet namına cevap veriyoruz dese,ne güzel olur değil mi ? S.26

Acı dolu bir dünyada yaşıyorduk ve bu acıların çoğunun mantıklı bir açıklaması yoktu. Kör bir boşluğa düşer gibi yaşıyorduk ve dik bir yokuşu çıkmaya benziyordu bu düşüş.

...Yanı başımızda insanlar ölüyordu sessiz sedasız. S.25

Hala özlüyorum dedemi, yağmurlara bakıp özlüyorum. kimsenin kullanmadığı telefon kulübelerine, unutulmuş yan yollara, kurmalı kol saatlerine, tüplü televizyonlara, dandik antenlere, o antenlerin yükselticilerine, VHS kasetlere, işporta gözlüklere, ilk cep telefonlarına, geçmişten kalan ne varsa, en saçma sapan şeyler bile olsa onlara bakıp özlüyorum dedemi. dedemi özlediğimde de sadece onu değil, hatta ondan da çok o andaki ruh halimi özlüyorum. dedemle birlikteykenki kendimi özlüyorum.

?Çok mu sevmiştin?? ?Bilmem. Ben sevmesini bilmiyorum herhalde. Kimi sevdiysem bana düşman oldu. Hadi kalkalım??

"Ben okumayi pek sevmiyorum, yazmak daha zevkli" " okumadan nasil yaziyorsun? "Yasadiklarimi not ediyorum ." Okumadan nasil yasiyorsun ?

Sevgi budur, gözlerini kapadığında oradadır ve bir milyon sene sonra bir milyon insan arasında da görsen 'hah işte o' dersin.