Red Kit gözlerini odanın içinde gezdirirken, "Temizlik alışkanlığı iyidir," dedi. "Hiçbir şey öğretmese, arkanda gereksiz iz bırakmamayı öğretir."

Çıktım. Birahane. Sekiz bira, bir kase fıstık. Masaya yumruk. Bağırdım, "Kainatta yapayalnızım!" Gülenler oldu. Bana alışmışlardı,hemen kovmuyorlardı artık. Yine de hesabı ödeyip gitme vaktimin geldiğini söyledi birileri. Bardağımı kaldırdım, "Giderdim elbet," dedim. "Giderdim dostlar! İnandığım birtakım değerler olmasaydı giderdim çoktan. Ama dehşetin dibindeyken,bütün dünya bana sırtını dönmüşken,beni hala ayakta tutan şeyler var çok şükür. Bunların başında da sizler geliyorsunuz. Şu birahanede içtiğimiz fıçı biralar geliyor. Bu hain,aşağılık dünyanın gemisi batarken gururla gülümseyebilenlere ne mutlu! Ne mutlu aşkları yüzünden haysiyetlerini kaybetmeyi göze alabilen adamlara! Hepinize afiyet olsun!"

Mutluluk bir vazgeçiştir ve çok ender rastlanan bir ruh dinginliğidir.

Söylemekten vazgeçtiğim şeyler söylediklerimden fazla. Çünkü insanları üzmek istemiyorum.

... konu, doğduğumuz yerin mazisi olunca asla vazgeçemediğimiz takıntılar var çünkü. Renkler var, sesler var, kokular var, binlerce ıvır zıvır var. İnsan zamanını durdurmak istediği yere aittir.

Suçun cezasından kaçabilirsin, ama vicdanın azabından kaçamazsın.

Rastgele bir numara çevirdim, genç bir kız açtı.
"Pardon devlet memuru musunuz?"
"Sapık mısın?"
"Hayır. Memur musunuz?"
"Değilim."
"Güzel. Ben sapık değilim siz de memur değilsiniz. Peki o zaman bu şehrin en işlek caddesi neresi acaba? Herkesin bir gün mutlaka geçeceği cadde."
"Ne bileyim, İstiklal Caddesi herhalde. Sen kimsin?"
"Bu hayatta rastgele çevirdiği telefon numaralarında karşısına çıkan seslerden başka kimsesi kalmamış biriyim. Belki de ben senin şuuraltınım."
"Kaç yaşındasın sen?"
"Beni boş ver. Konu ben değilim ki. Hiçbir zaman da olmadım. Asıl sen kimsin? Senin heyecanların neler, tutkuların neler, hayal kırıklıkların neler? Şu hayatta başın sıkıştığında ilk kimi ararsın? Seni karşılıksız seven insan kimdir, ne bok yersen ye seni bağrına basacak insan kimdir? Eğer böyle biri varsa bu akşam onu ara, halini hatrını sor bu vesileyle. Yoksa sen de bir gün benim gibi yapayalnız kaldığında, ufacık bir şeyi danışmak için bile arayacak kimseyi bulamazsın. Bu sözlerimi harcanmış yıllarımın manifestosu olarak kabul edebilirsin. Çünkü büyük bir tecrübeyle konuşuyorum, tecrübe ıstıraptır güzelim ve zannettiğinden çok daha fazla ıstırap çektim. İstersen sonra yine araşalım, daha 64 dakika bedava konuşma hakkım var çünkü."

''İnsanın aklına her geleni söyleyememesi kimi zaman büyük kayıptı.''

Ölmek yok olmak değildir, hadiseler âleminden hatıralar âlemine geçmektir sadece.

Bazen çabuk gelişen bir arkadaşlık ne denli yalnız olduğumuzu hatırlatır bize.